مهین محمدی افشار

ازدیاد بزهکاری نوجوانان در جامعه کنونی ناشی از عوامل متعدد بسیاری است و رویداد واحدی را نمی توان یافت که منجر به بروز این پدیده گردد. هر گاه نوجوان در محیط خانوادگی خود دارای پدر و مادر و اطرافیان دلسوز و مهربان نباشد. طبیعتا احساس بدبختی نموده، سعی می کند خود را از محیط خانواده دور ساخته، خلاء درونی خود را در محیط های خارج از خانواده پر نماید. وقتی محیط خانواده آکنده از مشاجرات و اختلافات باشد نوجوانان از آن بیزار گشته، به سوی کوچه و خیابان کشیده می شوند و غالبا افراد ناباب این گونه نوجوانان را به دام خود اسیر می نماید. اینگونه نوجوانان به صورت گروهی در اماکن عمومی مثل پارک ها فراوان دیده می شوند. تاثیر بد چنین معاشرت هایی بر نوجوانان غیر قابل انکار است. در این معاشرت ها متاسفانه ایده های منحط افراطی که بیشتر به تقلید از الگوهای غربی ریشه گرفته باعث می شود تا این گروه، موازین اخلاقی را زیر پا گذاشته و در خانه های خود مجالسی را تشکیل بدهند و رد آن محل دست به اعمال ضد مذهبی، اخلاقی و اجتماعی بزنند. در این میان عواملی چون از هم گسیختگی خانواده، عدم نظارت والدین، فقر، عدم تامین نیازهای عاطفی نوجوانان از سوی والدین، فقر فرهنگی، نوع آموزش، محله زندگی، معاشرت با افراد بزهکار و ... از جمله عوامل موثر در افزایش بزهکاری نوجوانان می باشد. به دلیل تعدد عوامل بزهکاری می باشد که بزهکاری را مرحله نهایی فرایندی می نامند که مراحل اولیه آن در خانواده شکل می گیرد و سپس در اجتماعات بیرون از خانه تقویت می شود و تا آنگاه که به نقض هنجارهای جامعه که دارای ضمانت اجراهای قانونی هستند منتهی می گردد.

بزهکاری نوجوانان، جرم شناسی، پیشگیری از جرم، کج روی، عوامل جرم