تاثیر سازوکار های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با میانجی توانایی مشارکت، در سازمان های آموزشی شهر تهران

هدف تحقیق پیش رو، بررسی تاثیر سازوکار­های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با درنظرگرفتن توانایی مشارکت به‎عنوان عاملی میانجی است. سازوکار­های انتقال شامل همانندسازی و سازگارسازی، و توانایی مشارکت شامل اعتماد، مراوده، و سازش در نظر گرفته شده است. این پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی و براساس شیوه گردآوری داده­ها توصیفی- همبستگی است. در این تحقیق سه فرضیه درباره روابط سازوکار­های انتقال، توانایی مشارکت، و اجرای انتقال دانش با انتخاب ۵۲ نمونه انتقال دانش از سازمان­های آموزشی شهر تهران آزمون شد. روش نمونه­گیری به صورت اتفاقی بوده، و داده­ها با ابزار پرسشنامه جمع­آوری شده است. تجزیه وتحلیل داده­ها نیز با نرم افزارهای SPSS و Amos انجام گرفت. یافته­ها نشان داد سازوکارهای انتقال تاثیر مستقیمی بر توانایی مشارکت می گذارد. همچنین، توانایی مشارکت تاثیر مستقیمی بر اجرای انتقال دانش دارد. بنابراین، بهبود سازوکارهای انتقال و توانایی مشارکت می­تواند به بهبود اجرای انتقال دانش منجر شود. نتایج آزمون سبل و تحلیل بوت استرپ نیز تاییدکننده نقش میانجی توانایی مشارکت است.

کلیدواژه ها:

Transfer mechanisms ، Cooperative competency ، Performing Knowledge transfer