اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه، تنظیم هیجانی و دوز مصرف در معتادان با درمان نگهدارنده با متادون

هدف: مدل طرحواره درمانی بر نقش طرحواره­های ناسازگار اولیه، راهبردهای تنظیم هیجان و دوز مصرف تاکید زیادی دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره­های ناسازگار اولیه، تنظیم هیجانی و دوز مصرف در بیماران با درمان نگهدارنده با متادون بود.روش: طرح پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه آزمایشی و با پیش آزمون- پس­آزمون بود. جامعه مورد مطالعه شامل ۴۴ نفر از بیماران تحت درمان با متادون که در سال های ۹۹-۱۳۹۸ به کلینک­های ترک اعتیاد منطقه ۱۰ تهران مراجعه کرده بودند، شامل می­شود. تعیین نمونه به روش نمونه­گیری در دسترس انجام شد و در نهایت ۲۲ نفر برای گروه آزمایش و ۲۲ نفر برای گروه کنترل گمارش تصادفی شدند. جلسات درمانی شامل ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای به مدت دو هفته بود. از پرسشنامه های مقیاس طرحواره های ناسازگار اولیه  و مقیاس دشواری تنظیم هیجان برای جمع­آوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده­های به دست آمده با تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی­داری بین سه متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه، تنظیم هیجانی و دوز مصرف متادون در گروه تحت درمان با پروتکل طرحواره درمانی با گروه کنترل وجود دارد.نتیجه : طرحواره درمانی به دلیل تاکید بر باورها و راهبردهای فرد در ارتباط با هیجان­های شخصی خود می تواند به عنوان یک  روش مداخله ای تاثیرگذار برای طرحواره­های ناسازگار اولیه، تنظیم هیجان و دوز مصرفی متادون مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می­گردد که مشاوران و روان درمانگران، کارگاه­های طرحواره درمانی که منجر به بهبود مسائل روان شناختی مرتبط با آن می­شود، برگزار نمایند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، تنظیم هیجانی ، طرحواره درمانی ، متادون