مجید شکرزاده هشترودی - پژوهشگر و نویسنده شهرداری تهران - کارشناس ارشد مدیریت فناوری اطلاعات (کسب و کار الکترونیک) دانشگاه پیام نور مرکز تهران غرب – ایران

شهر ها و به خصوص کلان شهر های بزرگ معاصر با تمام پیچیدگی ها و مصنوع بودنشان مهمترین و شگفترین دستاوردهای انسان هستند و از این رو شهر ها را کارگاههای تمدن و ماورای طبیعی انسان متمدن باید به حساب آورد. آنچه روشن است این که مسله مورد نظر واجد ابعاد جغرافیای تاثیر گذاری است زیرا با عناصری چون ساختار فضایی حکومت و اثر بخشی آن در ارتباط است. از این رو تفرق سیاسی نیازمند چاره ای است که مستلزم تجدید سازمان حکومت های موجود است. به عبارت دیگر تلاش اصلی در مقابله تفرق سیاسی، معطوف به جستجوی انطباق قلمرو عملکردی (منطقه کلان شهری) با قلمرو سازمانی (حکومت محلی) است. منظقه گرایی، ایده و مفهومی است که براساس آن بسیاری از تصمیمات اساسی در باره توسعه منطقه کلان شهری که اغلب در سطح حکومت ها یا قلمرو های محلی اتخاذ می گردد باید به حکومت سطح فرا دست واگذار شود.این نیاز و ضرورت برای برخی از تصمیمات و خدماتی که در بیشترمواقع از سوی حکومت مرکزی اتخاذ یا ارائه می شود نیز صادق است که به طور طبیعی باید به سطح حکومت پایین دست (حکومت کلان شهری) واگذار شود.

کلمات کلیدی: چالش، حکمروایی، کلان شهر، سازمان، مدیریت شهری.