بهینه سازی پارامترهای موثر در تنش پسماند فرآیند فنرپیچی فنر سیستم تعلیق پژو ۲۰۲SD

در طراحی سیستم های تعلیق مدرن ضرورت کنترل سطح تنش پسماند ایجاد شده در فنر، در اثر فرآیندهای تولید امری اجتناب ناپذیر است. فرآیند شکل دهی فنرپیچی که با تغییر شکل شدید الاستیک پلاستیک مفتول همراه است، منجر به تنش های پسماند قابل توجهی در مقطع فنر می گردد که افزایش کنترل نشده آن علاوه بر ایجاد تغییرات ابعادی ناخواسته در طول زمان و کاهش مقاومت به خوردگی، خطر شکست ترد فنر را در حین بارگذاری سیکلی تشدید خواهد نمود. در این تحقیق فرآیند شکل دهی فنرلول سیستم تعلیق پژو ۲۰۶SD با حلگر صریح نرم افزار آباکوس مدل سازی و اثر پارامترهای اصطکاک بین سطوح تماسی، سرعت دورانی غلتک های فرم دهی و موقعیت نگه دارنده فنر بر توزیع تنش پسماند فنر در سه مسیر مختلف طولی، محیطی و شعاعی مفتول مورد ارزشیابی قرار گرفت. مشخص گردید که با کاهش ضریب اصطکاک، افزایش فاصله نگهدارنده فنر و اعمال سرعت های دورانی برای غلتک های فرم دهی، تنش پسماند نهایی در فنر کاهش می یابد. لازم به ذکر است که تاثیر اعمال سرعت دورانی در کاهش تنش پسماند بسیار محسوس تر از شرایط دیگر می باشد که این امر راه را برای ساخت دستگاه های پیشرفته تر هموار می سازد.

کلیدواژه ها:

المان محدود ، تنش پسماند ، فرآیند فنرپیچی ، سیستم تعلیق ، حلگرصریح آباکوس