حضور و مشارکتی زنان در هرم مشاغل مدیریتی

امروزه توجه جدی و نگاه خردمندانه به محیط شهری از اولویت های مدیریت شهری به ویژه در کلانشهرها است. برنامه ریزی و طراحی شهری در صورت توجه به نیازها و تفاوت در نیازها، موقعیت ها و اهداف فردی و از طرفی، توجه به موانع محدودکننده آنها، می تواند به همه شهروندان به خصوص زنان به عنوان گروه های حاشیه ای توجهی برابر داشته باشد. از طرفی، رویکرد جنسیتی در طراحی شهری، می تواند به نوعی عدالت شهری را مهیا سازد. هر چند اهمیت توجه به محیط زیست شهری در سال های اخیر بر هیچ کسی پوشیده نیست ولی توجه نکردن کافی به آن، سلامت روحی و روانی شهروندان را به شدت مورد تاثیر قرار خواهد داد و اثرات آن در سال های آتی گریبانگیر جامعه شهری خواهد بود، هدف این پژوهش حضور و مشارکتی زنان در هرم مشاغل مدیریتی می باشد. در نتیجه می توان گفت درگیر بودن زنان در همه سطوح تفکر، برنامه ریزی و پیاده سازی توسعه به عنوان ظرفیت سازی برای تغییر، نه تنها در خانواده ها و محلات، بلکه در محیط های شهری، زمینه ساز نگاه مثبت آینده نگر است. مشارکت دادن زنان و به کارگیری داشته های عملی آنان و تقویت توانایی های آنان در حفظ و توسعه محیط زیست شهری در حقیقت سرمایه گذاری بزرگ فرهنگی و اجتماعی به شمار می رود. بسیج سرمایه های اجتماعی زنان در استفاده بهینه از منابع و ارتقاء دانش و ترویج اخلاق زیست محیطی را باید به عنوان ماموریت برنامه ریزان شهری در نظر گرفت. برنامه ریزی شهری برای زنان، می تواند نوعی از برنامه ریزی انگاشته شود که از طریق آن می توان حقوق فراموش شده و صدای خاموش زنان را در شهر یادآوری کرد. برنامه ریزی فضای شهری برای زنان، ایده اصلی خود را از نظریات فمنیستی اقتباس می کند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: مشارکت زنان ، مشاغل مدیریتی