سید زهرا حسینی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره)

با توجه به این که هم امنیت و هم مشارکت جزء حقوق شهروندی است، بالا یا پایین بودن هر یک از آنها در متغیر دیگری تاثیرگذار است بین امنیت اجتماعی و مشارکت اجتماعی دارد. افزایش امنیت اجتماعی در جامعه می تواند روند مشارکت افراد را در امور شهری بهبود بخشد. یعنی مشارکت افراد براساس پایگاه های مختلف معنادار نیست و این همسو با نتایج دیگر تحقیقات پیشین است. برای تحقق مدیریت یکپارچه شهری، لازم است این مفهوم به گونهای در جامعه شهری نهادینه شود که پذیرش عام پیدا کرده و دستگاه های مختلف عامل در محیطها و فضاهای شهری بپذیرند که برای هماهنگی میان فعالیت خود، لازم است از یک نظام واحد یکپارچه مدیریت شهری تبعیت کنند. در همین راستا توسعه پایدار مستلزم رشد متوازن و پایدار در بخش های فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی است. بنابراین اگر بخواهیم نظام مدیریت یکپارچه توسعه پایدار را ایجاد کنیم، می بایست ضمن آن که خلاء های قانونی و اجرایی هر سازمان در تحقق اهداف توسعه پایدار را شناسایی و رفع کنیم، در نتیجه می توان گفت شهر سیستمی پویا است که عملکردهای ساختارهای آن، پیوسته با هم تعامل دارند؛ برای تنظیم این روابط و پایداری سیستم، هماهنگی و یکپارچگی در مدیریت آن ضروری است و ما نمی توانیم کارکردهای مختلف شهر را به مدیریت منفک و بدون ارتباط با هم بسپاریم و انتظار بهبود داشته باشیم. در صورت فراهم نبودن شرایط لازم برای بنیانگذاری تفکر و راه اندازی عمل و کاربست برنامه ریزی امکان بکارگیری رهیافتهای مبتنی بر تفکر راهبردی نیز وجود ندارد.

واژه کلیدی: برنامه ریزی شهری، توسعه، مدیریت یکپارچه