اثر گونه و مکان کشت بر عملکرد علوفه خشک و ترکیب شیمیایی چهار گونه مرتعی

به منظور بررسی تاثیر ژنوتیپ و مکان کشت بر عملکرد علوفه خشک و ترکیب شیمیایی چهار ژنوتیپ برتر فسکیوی بلند، علف پشمکی، علف باغ و علف قناری بومی ایران در مرحله رشد رویشی، آزمایشی به صورت طرح خرد شده در مکان و در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی تبریز انجام شد. بر اساس نتایج جدول تجزیه واریانس، ژنوتیپ های مورد مطالعه بر صفات عملکرد علوفه خشک و ترکیبات شیمیایی تاثیر معنی-دار داشتند (۰۵/۰>p). ژنوتیپ علف باغ بیش ترین میانگین عملکرد علوفه خشک (۵۷/۴۹ گرم در بوته) را داشت (۰۵/۰>p). درصد ماده خشک در ژنوتیپ علف پشمکی بیش ترین (۵۵/۳۶ درصد ماده تر) و در ژنوتیپ علف قناری کمترین (۶۰/۲۴ درصد ماده تر) بود (۰۵/۰>p). ژنوتیپ فسکیوی بلند بیش ترین مقدار الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی (به ترتیب ۸۳/۵۷ و ۹۷/۳۱ درصد ماده خشک) و کمترین مقدار پروتئین خام (۲۹/۱۰ درصد ماده خشک) و انرژی متابولیسمی (۳۶/۸ مگاژول در کیلوگرم ماده خشک) را داشت (۰۵/۰>p). نتایج نشان داد مکان کشت بر صفات مورد بررسی به جز مقادیر خاکستر و ماده آلی تاثیر معنی دار داشت (۰۵/۰>p). عملکرد علوفه خشک، مقادیر ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی در ژنوتیپ های کشت شده در مزرعه و مقادیر پروتئین خام، عصاره اتری و انرژی متابولیسمی ژنوتیپ های کشت شده در گلخانه بالاتر بود. نتایج نشان داد ژنوتیپ های بررسی شده و مکان کاشت از نظر عملکرد علوفه خشک و ترکیبات شیمیایی تفاوت معنی دار با هم دارند و نیاز است این تفاوت در برنامه های تغذیه ای دام ها لحاظ گردد.

کلیدواژه ها:

ترکیب شیمیایی ، ژنوتیپ ، عملکرد علوفه خشک ، مکان کاشت