بررسی اثر فصل و روش کاشت بر استقرار و رشد رویشی گون علفی Astragalus brachyodantus (مطالعه موردی: در مراتع مشگین شهر- استان اردبیل)

بررسی اثرات زمان و روش های کشت در صفات رویشی و استقرار گونه Astragalus brachyodantus ، به منظور دستیابی به روش و زمان مناسب کشت در عرصه های طبیعی مرتعی منطقه مشگین شهر استان اردبیل، از سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵ در به اجرا در آمد. پس از جمع آوری بذر گونه از رویشگاه های طبیعی و آزمایش قوه نامیه بذر، طرح آزمایشی در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی با کرت های خرد شده ( اسپلیت پلات) فاکتور A زمان کاشت (در دو سطح کشت پاییزه و بهاره) در کرت های اصلی و فاکتور B روش کشت (در دو سطح بذر پاشی و کشت ردیفی) در کرت های فرعی قرار گرفتند ، کشت به صورت دیم در عرصه طبیعی انجام شد. پس از سبز شدن و استقرار نهال ها، صفات مانند: درصد استقرار ، پوشش تاجی، ارتفاع بوته و تعداد ساقه گلده اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه واریانس شدند و مقایسه میانگین به روش دانکن در سطح ۵% انجام شد. بین دو روش کاشت در میانگین درصد استقرار اختلاف معنی داری نشان داده نشد، اما اثر متقابل زمان های کشت در روش های کشت اختلاف معنی داری وجود داشت و مقایسه میانگین اثر متقابل نشان داد که در کشت پائیزه در صورت کشت ردیفی موفقیت بیشتر بوده است (۳۳% ) همچنین نتایج مقایسه میانگین اثر متقابل زمان کشت در روشکشت و سال نشان داد که بشترین عملکرد پوشش تاجی و ارتفاع بوته مربوط به کشت پائیزه به روش بذر پاشی در سال دوم بوده است.

کلیدواژه ها:

Astragalus brachyodantus ، درصد استقرار ، زمان کشت ، روش کشت ، استان اردبیل