ارزیابی تاثیر تغییر اقلیم بر تغییر محدوده آسایش حرارتی (مطالعه موردی: شهر تهران)

با توجه به اینکه در محاسبه و تعیین محدوده آسایش عمدتا از پارامترهای آب و هوایی استفاده می شود، تغییر روند این پارامترها در نتیجه تغییرات آب و هوایی نهایتا می تواند به تغییر محدوده آسایش بویژه در مناطق شهری و کلانشهر ها منجر شود. از اینرو، در مطالعه حاضر روند تغییرات محدوده آسایش حرارتی شهر تهران در ارتباط با تغییر در پارامترهای اقلیمی از جمله دما در دوره آماری ۲۰ ساله (۲۰۰۸-۱۹۹۸) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که تنها در ماه اردیبهشت در طول دوره آماری مورد مطالعه شرایط آسایش حرارتی در این شهر برقرار است. سایر ماه ها یا با کمبود دما و یا با مازاد آن مواجه بوده و بنابراین در سایر ماه های سال برای رسیدن به محدوده آسایش نیاز به استفاده از سیستم های گرمایش و یا سرمایش وجود دارد. مطالعات ناشی از روند تغییرات محدوده آسایش در طی ۲۰ سال اخیر نیز نشان داد که ماه های فصل بهار و پاییز چندان تغییری را در طی زمان نداشته اند و بیشترین تغییرات زمستان بویژه بهمن رخ داده است. با توجه به روند مشاهده شده در این فصل، می توان نتیجه گرفت که زمستان ها در حال گرمتر شدن هستند و این می تواند بر میزان مصرف انرژی در شهر تهران اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، آسایش حرارتی ، دمای معادل فیزیولوژیکی ، تهران