جنگل زدایی و بیماری های عفونی همه گیر

بیماری های عفونی همه گیر همیشه بخش مهمی از زندگی بشر بوده اند و تاثیر چشمگیری بر زیست شناسی و جامعه انسانی داشته اند و حتی مسیر وقایع مهم تاریخی را نیز تعیین کرده اند. بیماری های عفونی را می توان از نظر بوم شناختی، به عنوان گسترش روابط میزبان با انگل در نظر گرفت. جنگل زدایی با تغییر شکل مرزهای اکوسیستمی موجود، پویایی اکوسیستم را تغییر داده و منجر به ایجاد زیستگاه های تولید مثل جدید برای ناقلین بیماری ها می شود. چنین مرزهایی اغلب محل تماس بین انسان و عوامل بیماری زای جنگل هستند. یک رابطه مثبت و معنی داری بین افزایش جنگل زدایی یک منطقه و ظهور بیماری های مشترک بین انسان و دام وجود دارد. جمعیت های ساکن و یا نزدیک چنین مناطقی به دلیل در ارتباط بودن با عوامل بیماری زا، مستعد بیماری های عفونی می باشند. این مقاله نشان خواهد داد که تماس انسان و ناقلین در مناطق جنگل زدایی شده، منجر به افزایش خطر ابتلا به مالاریا در پرو، لیشمانیوز پوستی در کاستاریکا، هانتا ویروس در پاناما و ویروس کرونا در آسیای جنوب شرقی شده است. اگر چه افزایش بیماری های عفونی تنها تهدید ناشی از جنگل زدایی نیست، اما به طور مسلم مستقیم ترین تاثیر آن بر روی سلامتی است. ظهور بیماری های عفونی در مناطق تحت تاثیر جنگل زدایی به عنوان یک معیار مهم تشخیصی برای سلامت این جمعیت های انسانی عمل می کند. شناسایی جمعیت های انسانی در معرض خطر و تهیه راهبردهایی برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض آنها به منظور جلوگیری از گسترش وسیع تر بیماری ها، بسیار مهم به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

جنگل زدایی ، ویروس کرونا ، لیشمانیوز پوستی ، مالاریا