حمیده سیاح پور - کارشناس ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی و رئیس اداره فعالیتهای فرهنگی اجتماعی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مجید اخشابی - استادیار گروه هنر و معماری، دانشکده هنر و رسانه، دانشگاه پیام نور واحد تهران شرق، تهران، ایران

در عصر حاضر، حفظ محیط زیست و دستیابی به توسعه پایدار یکی از مباحث اصلی و اساسی است که با اجرای طرح های جامع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سرلوحه برنامه ممالک مختلف جهان قرارگرفته است. مدیریت دانش را می توان به عنوان فرآیند بهینه سازی کاربرد سرمایه فکری به منظور دستیابی به این هدف دانست. سازمان ها، دانش را به عنوان ارزشمندترین واستراتژیک ترین منبع برای خود قلمداد می کنند و بر این اعتقادند که برای این که رقابتی باقی بمانند، باید قابلیت ها و منابع فکری خود را مدیریت کنند. از این رو، سازمان هایی موفق خواهند بود که سهم بیشتری از دانش سازمانی را به خود اختصاص داده باشند. از آنجا که دانشگاه ها، عامل کلیدی پیشرفت اقتصادی و اجتماعی هستند. امروزه در رده بندی ساختاری و ماهیتی دانشگاهی مواجه با ۵ رده و یا نسل مختلف هستیم که هریک پس از دیگری، هویت دانشگاه را به بلوغ و کمال رسانده و در دانشگاه نسل پنجم، محیط زیست و توسعه پایدار مورد توجه ویژه قرارگرفته است. شرکت های دانش بنیانی که در حوزه محیط زیست فعالیت می نمایند، در این رده بندی نقش مهمی را ایفا می کنند. این شرکت ها، نیازمند ارزیابی زیرسیستم سازمانی خود هستند، تا مهم ترین و بهترین راهبرد مدیریت دانش را برای خود شناسایی کنند. در این مقاله، به صورت توصیفی- تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای با هدف تعیین نقش و اهمیت استقرار مدیریت دانش در شرکت های دانش بنیان زیست محیطی محور در صیانت از محیط زیست و دستیابی به دانشگاه نسل پنجم و توسعه پایدار، فرایند تحقیق صورت گرفته است. نتایج حاصله، حاکی از آن است که موفقیت از آن شرکت های دانش بنیانی ا ست که با بهره گیری از علم مدیریت دانش، سرمایه گذاری بلند مدت بر روی خود انجام می دهند تا به اهداف زیست محیطی مطلوب دست یابند.

محیط زیست، مدیریت دانش، شرکت های دانش بنیان، دانشگاه نسل پنجم