تاثیر یک دوره تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر حافظه و یادگیری رتهای آلزایمری شده با آمیلوئید بتا

آلزایمر یک بیماری پیشرونده اختلال عصبی است که منجر از دست دادن سلولهای عصبی و اختلال در حافظه و یادگیری می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر حافظه و یادگیری رتهای آلزایمری شده با آمیلوئید بتا بود. ۶۰ سر رت نر بالغ ویستار هشت هفتهای با میانگین وزنی ۱۹۵±۱۷/۲۰ گرم در مرحله قبل از القای آلزایمر از انستیتو پاستور ایران تهیه شد. بعد از دو هفته، رتها به شکل تصادفی به دو گروه مساوی کنترل ۳۰) سر) و تمرین ۳۰) سر) تقسیم شدند. پس از چهار هفته تمرین، رتهای هر کدام از گروه ها به سه زیرگروه: -۱ تزریق آمیلوئیدبتا -۲ تزریق دارونما -۳ بدون تزریق تقسیم شدند. رتهای گروه های آلزایمری از طریق تزریق Aβ ۱-۴۲ به داخل هیپوکمپ آلزایمری شدند. پروتکل تمرین هوازی پنج روز در هفته به مدت چهار هفته در قبل و بعد از القای آلزایمر بود. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در دوره پس از القای آلزایمر، حافظه و یادگیری رتها با استفاده از آزمون ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمون آنوا یک طرفه و دوطرفه تحلیل شدند. معنیداری بین متغیرها در سطح p≥۰/۰۵ مورد توجه قرار گرفت. نتایج در بررسی یادگیری و حافظه در گروه های مختلف نشان داد، گروه های تمرینی نتیجه بهتری نسبت به گروه های استراحتی هم در رت های آلزایمری و هم سالم پس از یک دوره تمرین قبل و بعد از القای آلزایمر را نشان داد .(p≥ ۰/۰۵) مطالعات زیادی نشان داده اند، فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی ممکن است عملکرد شناختی را بهبود و شروع AD و دیگر بیماریهای مرتبط با زوال عقل را به تاخیر بیندازد. این نتایج با چندین مطالعه که نشان دادند فعالیت بدنی سطوح عوامل مرتبط با AD را کاهش میدهد، حمایت میشود.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، تمرین هوازی ، زوال عقل ، آمیلوئید بتا.