شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر ارتقاء ارزش های اخلاقی (مطالعه موردی: سازمان های دریایی کشور)

امروزه اخلاقیات و گرایش به ارزش های اخلاقی به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای سازمان ها در راستای جلب رضایت ارباب رجوع و کاستن از انحرافات قانونی و اداری در محیط کار به شمار می رود. این امر در سازمان های دریایی اما از اهمیتی دوچندان برخوردار بوده و با توجه به حساسیت های موجود در این بخش، توسعه آن نقش مهمی در زمینه افزایش اعتماد عمومی خواهد داشت. در همین راستا در مقاله ی حاضر، مبتنی بر اصل ۲۴ سیاست های کلی نظام، عوامل موثر بر ارتقاء ارزش های اخلاقی در بین کارکنان سازمان های دریایی شناسایی و اولویت بندی می شوند. این مقاله بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت گردآوری داده ها توصیفی - پیمایشی می باشد و از نظر رویکرد از نوع اکتشافی محسوب می شود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کارکنان و کارشناسان شاغل در سازمان های دریایی بوده و نمونه آماری مورد استفاده متشکل از ۳۲۰ نفر می باشد. داده های مورد نیاز پژوهش از طریق پرسشنامه استاندارد توزیع شده در میان این افراد جمع آوری گردیده و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی و مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، تاییدی و آزمون اولویت بندی فریدمن نشان دادند که عوامل موثر بر توسعه ارزش های اخلاقی در سازمان های دریایی به ترتیب عبارتند از: عوامل ارتباطی و جمعی، عوامل برون سازمانی (خارجی)، عوامل فردی، عوامل مدیریتی و عوامل درون سازمانی (داخلی). از این رو عوامل ارتباطی و جمعی به عنوان قوی ترین عامل در جهت توسعه ارزش های اخلاقی در سازمان های دریایی شناسایی گردید که این امر نشان می دهد مدیران و تصمیم گیران در این سازمان ها می بایست بیش از هر عامل دیگری، بر توسعه ارتباطات و روابط سازمانی موجود اهتمام ورزند تا با ارتقاء ارزش های اخلاقی، اهداف سازمانی به درستی تحقق یابند.

کلیدواژه ها:

ارزش های اخلاقی ، توسعه پایدار ، سازمانهای دریایی ، سیاستهای کلی نظام اداری کشور