مدل مفهومی آمادگی رزم سایبری نیروهای مسلح ج.ا.ا

برنامه ریزی برای حفظ و افزایش میزان آمادگی رزم سایبری، به واسطه نقش با اهمیت آن در افزایش قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران، ضرورت قطعی و گریز ناپذیر نیروهای مسلح می باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی ابعاد و معیارهای الزامی و موثر در آمادگی رزم سایبری انجام شد. لذا این پژوهش، از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی محسوب می شود. روش این پژوهش کیفی- کمی (آمیخته) و جامعه آماری آن شامل خبرگان در رابطه با موضوع این تحقیق است که می توان از اساتید دانشگاهی، مدیران و کارشناسان حرفه ای در سطوح ستادی و عملیاتی نام برد؛ در مرحله نمونه گیری به منظور انجام مصاحبه و نظرخواهی، از روش گلوله برفی استفاده شد. در بخش کیفی تعداد ۱۰ مصاحبه موفق ثبت گردید. همچنین در بخش کمی تعداد۳۰ نفر از جامعه آماری مورد اشاره برای پاسخ به پرسشنامه محقق ساخته انتخاب گردیدند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها، از روش کدگذاری داده ها و روش های آماری ناپارامتریک بهره گیری شد. آلفای کرونباخ محاسبه شده در نرم افزارSPSS برای دو بخش ابعاد، و اولویت بندی در نظر گرفته شده در پرسشنامه، به ترتیب ۸۱/۰ و ۸۹/۰ می باشد که نشانگر پایایی خوب و قابل قبولی است. مطابق یافته های تحقیق، مولفه های موثر بر آمادگی رزم سایبری را می توان در۴ بعد: بستر رزم سایبری، بازیگران رزم سایبری، طرح ریزی و روش رزم سایبری و نهایتا عملکرد سبک فرماندهی و مدیریت سایبری دسته بندی نمود.

کلیدواژه ها:

بستر رزم سایبری ، بازیگران رزم سایبری ، طرح ریزی رزم سایبری ، سبک فرماندهی ، مدیریت و هدایت سایبری