نمود مفهوم زبانی- فرهنگی "کودک سالاری" در فیلم های سینمایی ایرانی دهه نود شمسی

زبان را میتوان بخشی از فرهنگ و فرهنگ را بخشی از زبان دانست و این دو به گونه ای با هم عجین شده اند که نمی توان آنها را از یکدیگرتفکیک نمود. از آنجا که در جهان شگفت انگیز سینما، زبان بازتاب و منعکس کننده مسائل حقیقی حاکم بر جوامع و به ویژه تجلیگاه فرهنگ مردمیک جامعه است، با فرهنگ کاوی نشانه های زبانی بکارگرفته شده در فیلم های سینمایی به عنوان بافت طبیعی می توان از نظام فکری و فرهنگیو تفاوت های فرهنگی جوامع مختلف آگاه شد.در این راستا، جستار حاضر بر آن است که تا به واکاوی نمود زبانی "کودک سالاری" به عنوانمفهومی فرهنگی بپردازد. جهت نیل به این هدف، ۲۲ فیلم سینمایی ساخته شده ایرانی در دهه نود با ژانرهای مختلف مورد تفحص قرار گرفت ودر آن مفاهیمی که با کودک سالاری در ارتباط بوده و یا به نوعی تداعی گر این مفهوم و یا مشتقات آن بودند، استخراج گردید و بسامد و بافتموقعیتی آنها مورد کاوش قرار گرفتند. یافته های بدستآمده این پژوهش، حاکی از آن است که فضای حاکم در جامعه ایرانی به سمت پدیدهکودک سالاری رو به رشد بوده و این مفهوم فرهنگی در فیلم های سینمایی دهه نود بیشتر در خانواده هایی که دارای موقعیت مالی متوسط رو بهبالا هستند، تجلی زبانی پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

زبان ، فرهنگ ، کودک سالاری ، فیلم های سینمایی ، دهه نود شمسی