محمدرضا نیلی احمدآبادی - دانشیار، عضو هیئت علمی گروه تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایران
فریده مصطفی زاده - مربی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل– دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایران

یکی از مهم ترین کارکردهای ضروری و مهم در آموزش گروه پزشکی آموزش و یاددادن و منتقل کردن اطلاعات موردنیاز به دانشجویان می باشد. علم مامایی به همراه مراقبت های صحیح مامایی سلامت فیزیکی و عقلانی را در جامعه ارتقا می دهد. برای آن که یک دانشجوی ماما بتواند در عرصه مسئولیت هایی که به او واگذار می شود به گونه ای شایسته عمل نماید لازم است تا از علم و دانش و مهارت کافی برخوردار باشد. با توجه به وظایف و مهارت هایی که یک ماما باید به آن ها دست یابد منطقی است که آموزش های لازم را در حد مطلوب و کافی ببینند. امروزه آموزش مامایی به شیوه سنتی و مبتنی بر سخنرانی صرف جواب گو نیست و شیوه های جدیدی می طلبد. آموزش مناسب ماماها می تواند آن ها را برای اجرای خدمات بهتر آماده نماید که لازمه آن طراحی و تدوین یک الگوی آموزشی مناسب می باشد. یکی از این رویکرد ها که شیوه های جدید را در آموزش مامایی به دنبال آورده است، آموزش با رویکرد سازنده گرایی در مقابل آموزش سنتی است. یکی از روش های نوین آموزشی که برای ارتقا سطح علمی آموزش بالینی در مامایی (کارآموزی و کارورزی) بسیار موثر و کاربردی می باشد رویکرد آموزش بر اساس سازنده گرایی می باشد. هدف این پژوهش بررسی فواید استفاده از برنامه درسی سازنده گرا در آموزش مامایی می باشد. در این مقاله مروری جهت گردآوری اطلاعات از موتورهای جستجوگر و پایگاه داده های معتبر ازجمله Magiran, Noormags, Scientific Information Database, Science Direct, Google Scholar, scopus , Pubmed Med مطالعات کتابخانه ای در مورد کتب منتشرشده، استفاده شده است. در این مطالعه با استفاده از کلمات کلیدی الگوی سازنده گرایی و الگوی حل مسئله و طراحی آموزشی و آموزش بالینی و کارآموزی ۵۰ مقاله و کتاب و پایان نامه که در ارتباط با کلمات کلیدی بودند از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ میلادی و ۱۳۸۰تا ۱۳۹۸ شمسی استخراج و مورد بررسی قرار گرفتند و درنهایت بعد از بررسی منابع داده ها در چند دسته طبقه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از رویکرد سازنده گرایی در آموزش بالینی مامایی (کارآموزی و کارورزی) باعث ارتقا سطح علمی و رضایت و اعتمادبه نفس دانشجویان شده و باعث یادگیری عمیق و ماندگار و استقلال عمل دانشجویان مامایی می شود. با توجه به رویکرد سازنده گرایی، آموزش در حوزه مامایی باید مبتنی بر محیط های واقعی، ابزار های عملی و بوده و علاوه بر آن لازم است نقش دانشجویان به عنوان نقش فعال و مشارکت جو و نقش مدرسان به عنوان نقش تسهیل گر برای آماده سازی محیط یادگیری پررنگ گردد.

رویکرد سازنده گرایی، کارآموزی، کارورزی، دانشجو، مامایی