دیالکتیک معماری ایرانی-اسلامی با موضوع آموزش و فضاهای آموزشی

همواره مسئله آموزش ، مهمترین حلقه اتصال دوره های مختلف به یکدیگر بوده است. در حوزه معماری ایران، پیوستگی و تدریحی بودن از مهمترین ویژگی های آن و موجب تکامل پیوسته این علم تا قبل از دوره معاصر بوده است.آموزش به دلیل نقش بسیار مهمی که در توسعه جوامع بشری دارد از اهمیت بسزایی برخوردار است. از طرفی تحولات زندگی بشر، نهادهای اجتماعی و از جمله آموزشی را متاثر کرده و فضاهای آموزشی نیز در معرض دگرگونی قرار می گیرند. هدف این پژوهش تبیین نسبت بین معماری و فضاهای آموزشی را در گذر زمان در چاچوب معماری ایرانی- اسلامی بوده و به این منظور با توجه به اهمیت فضاهای آموزشی ، این روند و سیر تکوین در فضاهای آموزشی،به عنوان فضاهای معماری که همواره حضوری مهم در معماری ایرانی و اسلامی داشته است پرداخته ایم. این تحقیق با نگاهی پدیدارشناسانه، با مرور ادبیات و مبانی نظری و استخراج مولفه های معماری ایرانی و اسلامی در مدارس و نسبت متقابل آموزش و معماری در این بناها پرداخته است. نهاینا نسبت بین عملکرد و نمود معماری در فضاهای آموزشی معرفی و جایگاه آن تبیین شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی – اسلامی ، فضای آموزشی ، مدارس ایرانی ، آموزش