اثر اتحاد استراتژیک در انعطاف پذیری سازمان های پروژه محور

اغلب سازمان ها به دنبال انتخاب و پیاده سازی شاخص های سرآمدی جهت ارتقا سطح کیفی خدمات و محصولات خود و درنهایت خلقارزش برای کلیه ذینفعان می باشند و می دانند که ورود به حوزه تعالی نه تنها موجب رشد می شود، بلکه عامل بقای آنها است. لذا سازمانیسرآمد است که بتواند رضایت کلیه ذینفعان سازمان را برآورد نماید. امروزه، دغدغه اصلی سازمان ها، شناخت و درک تغییر و تحولاتبه وقوع پیوسته برای کنترل آن ها در جهت مطلوب است تا بتوانند ضمن دستیابی به تعالی سازمانی، همچنان سرآمد خود را درگذر زمانحفظ کنند. بررسی تاریخچه سازمان های موفق و ملاحظه دقیق دیدگاه سازمانی، نشان می دهد سازمان ها برای ادامه حیات و حرکات درمسیر تعالی ناچار به ایجاد ارتباطات موثر با محیط اطراف خود و کسب دانش هستند. در این بین، ارتباطات سازمانی اتحادهای استراتژیکرا شکل می دهد. اتحادهای استراتژیک با هدف دستیابی به منابع و توانمندی های کمیاب و مکمل، تسهیم هزینه و ریسک توسعه فناوری،ورود به بازارهای جدید و دستیابی به مزیت ناشی از مقیاس و یادگیری شکل می گیرند.برای درک بهتر پژوهش، در یک نمونه موردی مطالعاتی، به بررسی نقش اتحاد استراتژیک انعطاف پذیر در دو سازمان پروژه محورپرداخته است و نتیجه بهره گیری از این اتحاد و نقش اتحاد استراتژیک در ادامه تشریح گردیده است و در نهایت مشخص می شود کهاتحاد استراتژیک زمانی موفقیت آمیز است که منجر به خلق ارزش در سازمان شود.

کلیدواژه ها:

اتحاد ، انعطاف پذیری ، سازمان پروژه محور ، هدف استراتژیک