بررسی رابطه بین خودکنترلی و مسئولیت پذیری دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی (مطالعه موردی: شهر بابلسر)

مسئولیت پذیری یکی از مهمترین اهداف سازمان های آموزشی به ویژه آموزش وپرورش است. از اینرو هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خودکنترلی و مولفه های آن با مسئولیت پذیری است. جامعهآماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بابلسر در سال تحصیلی ۹۶ ۹۵ است که این تعداد ۳۲۴ نفر بود. نمونه آماری پژوهش شامل ۱۸۱ دانش آموز بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های خودکنترلیتانجی و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه حسن زاده و همکاران (۱۳۹۳) بود. روش پژوهش توصیفی واز نوع همبستگی بود و برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطیساده و رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد کهخودکنترلی و هر دو مولفه آن (خودکنترلی بازدارنده با منعکننده و خودکنترلی اولیه) رابطه مثبتو معناداری با مسئولیت پذیری دانش آموزان دارند.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان