تحلیل واژگان زنانه در دو داستان سیمین دانشور بر اساس رویکرد های نوین زبان و جنسیت

سبک زنانه و به عبارت دیگر جنبش زنانه نویسی حرکتی مستقل است که برای تمایز نوشتار زنانه ازمردانه ایجاد شده است. سبک زنانه، مربوط به زبان شناسی جنسیت است و ابعاد مختلفی دارد کهآواها، واژه ها، نظام صرفی و نحوی، گفتمان و... را شامل می شود. کاربرد این نمودها در سبکادبی زنان و مردان متفاوت است و سبک نوشتاری آن ها را به سمت سبک ادبی زنانه یا مردانهسوق می دهد. سیمین دانشور از نخستین رمان نویسان معاصر ایران و نویسنده دو اثار معروفسووشون و ساربان سرگردان می باشد که اولی در سال ۱۳۴۸ و دومی در سال ۱۳۸۰ منتشر شدهاست. از آن جا که گذشت زمان و تحولات فکری و فرهنگی حاکم بر جامعه، می تواند سبکنوشتاری یک نویسنده را متحول سازد؛ هدف این پژوهش، در وهله اول، بررسی و شناخت سبکزنانه نویسی بر اساس سبک شناسی لایه ای (واژگانی) و سپس روند تحول این نوع سبک در دو اثرمذکور می باشد. پس از بررسی های انجام شده در تحقیق حاضر، این نتایج حاصل شد که واژگانزنانه در داستان های دانشور نه تنها سیر صعودی نداشته است بلکه حتی در داستان سووشون نیز، که مربوط به دوران ابتدایی نویسندگی ایشان است بیشتر مشاهده شده است. این ویژگی آثار دانشور را می توان با رویکرد تفاوت و همچنین دیدگاه های جدید برساخته گرایی اجتماعی و رویکردتحرک توجیه کرد.

کلیدواژه ها:

سبک زنانه ، سیمین دانشور ، واژگان ، سووشون ، ساربان سرگردان ، رویکرد تحرک