تاثیر ظرفیت های فرهنگی بر گردشگری منطقه مورد مطالعه عشایر ایل بختیاری

گردشگری به عنوان یک پدیده پرتحرک که در ردیف مشاغل پاک و کم هزینه جای دارد مورد توجه جوامع امروزی است به طوری که هر کشوری با تمرکز بر روی جاذبه های گردشگری در حال ایجاد مشاغل جدید و توسعه ظرفیت های گردشگری خود است.جغرافیای منحصر بفرد سرزمین ایران از تنوع بیشمار ظرفیت های گردشگری برخوردار است به طوری که این جاذبه ها در بیشتر نقاط قابل دسترسی هستند.گستردگی کشور ایران در عرض های جغرافیایی نیمکره ی شمالی و به دنبال آن پیدایش اقلیم خشک و نیمه خشک باعث شده است که این سرزمین همواره مورد توجه قبایل عشایر کوچ نشین باشد.واقع شدن مهم ترین کانون زندگی شبانی و ایل بزرگ بختیاری در زاگرس مرکزی به درستی اهمیت این ناحیه را در حیات کوچ نشینی بیان می کند. گردشگری فرهنگی یکی از ابعاد گردشگری است که در آن آشنایی با آداب و رسوم،صنایع دستی،غذای های محلی،لهجه،سبک زندگی اولویت دارد و شخص گردشگر با نحوه ی زندگی مردم آشنا می شود.پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی ظرفیت های گردشگری فرهنگی ایل بختیاری می پردازد نتایج تحقیق نشان می دهد که فرهنگ اصیل بختیاری در آداب و رسوم،موسیقی،ازدواج،سوگواری قابل رویت است همواره می تواند جذابیت های گردشگری برای گردشگران داخلی و خارجی باشد.