عبدالله اسدی برون - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گرایش آمایش شهری
مهدی اخگری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور فردوس

از دوران باستان ایرانیان به موازات ساختن راه به امکانات و تاسیسات بین راهی توجه داشتند زیرا سفر در این راه ها بدونداشتن امکانات بین راهی امکان نداشت. هرچه این راه ها وسعت می یافت این تاسیسات نیز گسترش پیدا می کرد با وسعتقلمرو ایران خصوصا در دوره هخامنشی براهمیت راه و راهداری در جهت ارتباط نقاط مختلف گستره بزرگ ایران افزوده شد وبه موازات آن ساختمان هایی (کاروانسراها) نیز در کنار جاده های طولانی جهت رفاه مسافران، گردشگران، جهانگردان، تجار وتوسعه و پیشرفت ایران ایجاد شد. به منظور بررسی جایگاه مجتمع های خدماتی رفاهی بین راهی از دیدگاه برنامه ریزی شهریو منطقه ای در شهرستان فردوس، این مقاله از روش توصیفی- کاربردی استفاده شده است؛ لذا با توجه به آن که دانشبرنامه ریزی شهری و منطقه ای نسبت به پدیده های پیرامون نگاهی جامع نگر و نظام مند دارد، این مقاله ابعاد اقتصادی، بازرگانی،سیاسی، اجتماعی، دفاعی، بصری و زیست محیطی موضوع را مورد بررسی قرار داده است. هدف از این پژوهش دستیابی بهنتایجی در جهت رسیدن به اهدافی همچون توسعه پایدار منطقه ای، رشد و توازن منطقه از طریق ساندهی خدماتی – رفاهیبین راهی در شهرستان فردوس است.

مجتمع های خدماتی و رفاهی ، مکان یابی، برنامه ریزی منطقه ای، شهرستان فردوس.