بررسی نقش و جایگاه آموزش شهروندان در ارتقاء ایمنی ترافیک باتاکید بر آموزش خانواده

ترافیک امروزه در ایران خصوصا در کلانشهرها با زندگی روزمره شهروندان عجین شده است و یکی از مسائل مهم و پیچیده، مدیریت شهری است. نقض قوانین راهنمایی و رانندگی، عدم جامعه پذیری الگوهای رفتاری ترافیکی،عدم نظارت و کنترل اجتماعی بر کردارهای ترافیکی، نبودن فرهنگ صحیح رانندگی و فرهنگ عابرین پیاده، ضعف دستگاه های اجرایی، مشخص نبودن مدیریت اجرایی ترافیک و... همگی نشانگر این است که این معضل اجتماعی و شهری در جامعه ایران پیامدهای وخیمی را بوجود می آورد. پژوهش ها و بررسی های علمی و تجربی نشان می دهد که اصلاح، بهبود و کنترل ترافیک به سه عامل مهم و اساسی« مهندسی ترافیک، اجرای قوانین و مقررات و آموزش» بستگی دارد که از آن با نام مثلث کنترل ترافیک یاد می شود. از آنجا که در این مثلث انسان به عنوان مهمترین رکن به حساب می آید، بنابراین آموزش اصول،موازین و مقررات ترافیکی به اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان و نوجوانان به عنوان آینده سازان جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. نقش خانواده در نهادینه کردن فرهنگ ترافیک از همان اوایل کودکی از طریق کارکردهای آموزشی و فرهنگ سازی در پر کردن فاصله بین شایستگی های موجود با شایستگی های مطلوب بسیار موثر است. آموزش ترافیک چنانچه از خردسالی و دوران کودکی در محیط خانواده آغاز شود، بایدهمراه با انضباط اجتماعی، رعایت حقوق دیگران، تقدم مصالح جمع بر فرد و … به کودک آموخته گردد،و اعضای خانواده( والدین) علاوه برگفتار، در رفتار و کردار خود نیز این مطلوبیت ها را به فرزندان باید یاد دهند، تا این آموخته ها تاثیرشگرفی در کردار و رفتار اجتماعی آنان در بزرگسالی از جمله رعایت قوانین ترافیکی بگذارد. هرچه رفتار و اعمال ترافیکی اعضای خانواده با هنجارهای قانونی نوشته شده( آئین نامه) منطبق و نزدیک تر باشد، رفتار مذکور بهنجارتر و یادگیری آن سریع تر خواهد بود. آموزش فرهنگ ترافیک که گاه از سوی پلیس، مدرسه و سایر گروه های اجتماعی تدارک دیده می شود، بدون هماهنگی و اتفاق نظر با خانواده، بی تاثیر خواهد بود. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد.هدف تحقیق بررسی نقش آموزش شهروندان در ارتقاء ایمنی ترافیک با تاکید بر آموزش خانواده می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش شهروندان ، ایمنی ترافیک ، آموزش خانواده