بررسی مفاخرات ابوالفضل بیهقی در تاریخ بیهقی

یکی از شگردهایی که نویسندگان و شاعران جهت مقبولیت عام، با هدف متمایز کردن خود و آثارشان در بین دیگران، به تمجید از خود و یا اثر خود می پردازند، مفاخره است. ابوالفضل بیهقی، یکه تاز عرصه تاریخ نگاری، در تاریخ بیهقی به مفاخره اهتمامی خاص داشته و هوشمندانه از آن بهره برده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مفاخرات بیهقی در سه دسته مفاخره به هنر نویسندگی در تاریخ نگاری، مفاخره به خود و مفاخره به اثر خود، یعنی تاریخ بیهقی جای گرفته اند. مفاخرات بیهقی در تاریخ نگاری با هدف بیداری خفتگان در آینده، رجوع خردمندان به تاریخ وی و بهره وری از آن و نوشتن تاریخ پایه ای است. همچنین مفاخره به کتاب خود به دلیل زنده کردن نام بزرگان از نظر بیهقی حائز اهمیت است. مفاخره به شخصیت خود در زمینه هایی چون راست گویی و معتمد دربار بودن، نقل اخبار درست، مفاخره به نیکو خطی، مفاخره به آگاهی خود به امورنمایان شده است. مفاخرات بیهقی با هدف ماندگاری اثر و نیز یا کرد وی به نکونامی در تاریخ نگاری است دو در کاربرد آن سعی دارد که بامدد گرفتن ازعبارات تعدیل کننده همانند «توفیق از خداوند»، «به فضل ایزد عز ذکره» و... مخاطب را از خود به غیر متوجه نماید تا از آسیب خودستایی یک سویه بر حذر باشد و از مدار اخلاق پا را فراترننهد.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، ابوالفضل بیهقی ، مفاخره ، تاریخ نگاری