ریحانه السادات موسوی زاده - دکترا مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد
شیرین شیرعلی کلیشادی - کارشناسی ارشد آبشناسی

افت مستمر سطح آب زیرزمینی وکاهش حجم مخزن سفره ها و (نهایتا) بیلان منفی آب زیرزمینی باعث بروز پدیده های مخربی همچون بیابانزایی، خشکیدن قنوات و چشمه های قدیمی،کاهش آبدهی چاهها و صرف هزینه زیاد جهت کف شکنی و جابجایی چاهها و افزایش هزینه های اقتصادی منصوبات و انرژی پمپاژآب، فرونشست زمین و ایجاد درز و شکاف دربنا ها و تاسیسات روزمینی و زیرزمینی، افزایش و پیشروی شوری آبهای زیرزمینی شده است. رویدادهای ذکرشده، دست به دست هم داده و منجر به بحرانی شدن آبخوان زیرزمینی شده و درنهایت باعث اعلام ممنوعیت توسعه بهره برداری از منابع آب زیرزمینی منطقه و اعلام وضعیت ممنوعه-بحرانی گردیده است. این اقدام متداول ترین راهکار جهت برون رفت از وضعیت نگران کننده موجود است. در چنین دشت هایی ممنوعه کردن دشت از نظر توسعه بهره برداری منابع آب بعنوان نخستین راهکار مدیریتی و جلوگیری از تخصیص آب به مصارف جدید، به خصوص در بخش مشاغل پر مصرف آب مانند کشاورزی میباشد.در پژوهش موجود سعی گردیده تا چالش ها به زبان علمی و با اعداد وارقام هرچه بیشتر آشکار شده و نیاز به ادامه ممنوعیت توسعه بهره برداری از ذخائر زیرزمینی منطقه توجیه گردد. باشد که قدمی ناچیز در جلوگیری از نابودی آبخوانی که میلیون ها سال به تدریج بوجود آمده است برداشته شود.

ممنوعیت، هیدروکلیماتولوژی، آب زیرزمینی، ذخیره آبخوان