روش شناسی طراحی سیستم هشدار زود هنگام خشکسالی با تلفیق مولفه های هیدرولوژیکی و تامین آب

مطالعات حاضر کوششی در جهت حرکت از مدیریت بحران به سمت مدیریت ریسک (خطر پذیری) به منظور کاهش پیامدها و عواقب جبران ناپذیر خشکسالی های پیش رو است. در این مقاله، اصول و مبانی طراحی یک سیستم هشدار زود هنگام خشکسالی متناسب با شرایط هیدرولوژیکی و تلفیق آن با پارامترهای تامین آب ارائه شده است. فرآیندهای کلیدی طراحی سیستم فوق به شرح ذیل است: ۱- پایش خشکسالی بر مبنای مولفه های هیدرولوژیکی (تحلیل آورد فعلی، تراز سطح آب مشاهداتی در مخزن و مقایسه آن با منحنی فرمان)، ۲- جریان های ورودی مورد انتظار آتی ۳- مشخص کردن میزان مصرف آب ۴- سیاست گذاری سیگنال ها و طبقه بندی سطح هشدار. بنابراین، سیستم مورد نظر مستلزم ارزیابی سیستم بهره برداری در هر سه لایه منابع آب موجود و آتی، تامین، توزیع و مصرف برای صدور سطح هشدار می باشد. در این راستا، تحلیل شرایط آتی مستلزم در نظر گرفتن عدم قطعیت های مربوط به جریان ورودی و تراز سطح آب در سدهای مخزنی می باشد که با کاربرد منطق فازی لحاظ شده است. نتایج این پژوهش بر ضرورت طراحی شاخص های کاربردی و معرف های منطقه ای خشکسالی، تاکید دارد تا منجر به صدور سیگنال های هشدار پیش از موعد و مدیریت مخاطرات خشکسالی شود

کلیدواژه ها:

هشدار خشکسالی ، مولفه های هیدرولوژیکی ، سد مخزنی ، تامین آب.