سرمایه اجتماعی دانشجویان و دلالت های آن برای سیاست گذاری فرهنگی و اجتماعی در دانشگاه ها؛ مطالعه پیمایشی دانشجویان دانشگاه کردستان

در رویکردهای نظری معاصر، بر نقش آموزش به طور عام و آموزش عالی به طور خاص، بر تقویت کنش های ارتباطی عام، تقویت مسئولیت پذیری اجتماعی، همبستگی اجتماعی و تولید سرمایه اجتماعی تاکید شده است. در فضای دانشگاه، علاوه بر برنامه ی درسی آشکار، انجمن های علمی، نشریات دانشجویی، کانون های فرهنگی و تشکل های سیاسی مجرایی برای آگاه سازی، فراگیری مهارتهای اجتماعی، آموزش سیاسی، گفت وگو و مباحثه، تقویت روحیه ی مدارا و دیگرپذیری، تعلق اجتماعی، بسط میدان تعاملاتی و تقویت اعتماد اجتماعی و در یک کلام تکوین، بازسازی و بسط سرمایه اجتماعی به شمار می آیند. پژوهش حاضر باهدف واکاوی وضعیت سرمایه اجتماعی در بین نمونه ای از دانشجویان دانشگاه کردستان به انجام رسیده است. این پژوهش به روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسش نامه در مورد ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه کردستان انجام گرفت. شیوه ی نمونه گیری، ترکیبی از طبقه ای وتصادفی ساده بوده است. برمبنای یافته ها، میانگین شاخص ترکیبی سرمایه اجتماعی ۵/۵۴ درصد و در سطح متوسط ارزیابی می شود. در میان ابعاد سه گانه ی سرمایه اجتماعی، پایین ترین میانگین مربوط به سرمایه اجتماعی کلان (۳/۴۵ درصد) و بالاترین میانگین مربوط به سرمایه اجتماعی خرد (۳/۶۰ درصد) بوده است. سرمایه اجتماعی میانی (۷/۵۳ درصد) و در سطح متوسط قرار دارد. بازنگری در شیوه جذب بومی گزینی نظام آموزش عالی، توجه به مسئولیت اجتماعی دانشگاه ها و زمینه سازی، توسعه و ساماندهی فعالیت های جمعی دانشگاهیان در برنامه های راهبردی دانشگاه ها، تغییرات گسترده و بنیادی در برنامه درسی آشکار و پنهان آموزش عالی با رویکرد تقویت ساختار اجتماعی آموزش، پاسخگویی به نیازهای جامعه، ارتباط بیشتر با جامعه، افزایش مشارکت اجتماعی، کاهش هزینه های فعالیت مدنی و سیاسی در دانشگاه ها و آموزش فرهنگ سیاسی مشارکتی در ارتقای سرمایه اجتماعی دانشجویان ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، ساختار اجتماعی آموزش ، مسئولیت اجتماعی ، عام گرایی اجتماعی ، دانشگاه کردستان.