علیرضا رحمتی - عضو هیات مدیره انجمن بتن ایران و مدیرعامل مجتمع دانشبان
مهدی ساکی - سرپرست آزمایشگاه بتن کارخانه سیمان نیزار قم
مجید لک - رئیس فنی آزمایشگاه بتن کارخانه سیمان نیزار قم
حامد شایسته نام - دانشجوی دکتری مدیریت و مدیر فروش و بازاریابی کارخانه سیمان نیزار قم

ورود یون های مخرب همراه با آب به داخل بتن از جمله تهدیداتی است که طول عمر و پایایی سازه های بتنی با آن مواجه هستند. سرباره و دوده سیلیسی به عنوان یک پوزولان مصنوعی که در کشور در دسترس می باشند با قرار گرفتن در یک محیط قلیایی می توانند خواص سیمانی از خود نشان دهند. در این مطالعه با توجه به الزامات رد و پذیرش مقاومت فشاری بتن در آیین نامه های ایران و همچنین مشکلات مربوط به انرژی سوخت های فسیلی و الکتریکی که هرساله کشورمان با آن روبرو است، امکان سنجی تولید سیمان های آمیخته دو و سه جزئی را با سرباره و دوده سیلیسی در بتن های خودتراکم در نظر گرفته است. ساخت نمونه های بتن خودتراکم در دو عیار مواد سیمانی ۴۰۰ و ۴۲۵ و با درصدهای ۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ درصد سرباره و همچنین تکرار این طرح ها با ۵ درصد دوده سیلیسی به صورت ثابت انجام گرفت. نتایج نشان می دهد که درصدهای ۰ و ۴۰ و ۵۰ درصد سرباره و همچنین سرباره با دوده سیلیسی کارایی بتن خودتراکم را کاهش می دهد. نتایج نشان می دهد که مقاومت فشاری در سن ۵۶ روزه فقط با ۵ درصد دوده سیلیسی به همراه ۲۰ و ۳۰ درصد سرباره به مقاومت نمونه بتن کنترل می رسد. این درحالی است که در تمامی طرح های بتن خودتراکم دوام بتن به طور چشمگیری بهبود پیدا کرده است ولی بتن با سرباره به عنوان سیمان آمیخته دو جزئی در سن ۵۶ روزه از نظر مقاومتی با کاهش نسبت به نمونه بتن کنترل همراه بوده است و چنانچه مقاومت فشاری را در سن ۵۶ روزه برابر بتن کنترل در نظر بگیریم بتن تولید شده با سرباره به عنوان سیمان آمیخته از نظر مقاومت فشاری موفق نبوده است. نتایج کلی کارایی بتن خودتراکم و آزمون های جریان اسلامپ، قیف وی شکل، بتن سخت شده و مقاومت مکانیکی و پارامتر های دوامی از جمله مقاومت الکتریکی، نفوذ تسریع شده یون کلر، جذب آب حجمی نیم و ۲۴ ساعته نشان می دهد که سرباره با درصد های ۲۰ و ۳۰ و ۴۰ درصد به همراه ۵ درصد دوده سیلیسی از هر نظر بتن های موفقی بوده اند.

بتن خودتراکم، سرباره، دوام، دوده سیلیسی، مقاومت الکتریکی