ارائه یک روش مبتنی بر مهاربندهای واگرای فولادی به منظور افزایش مقاومت سازه های بتنی

در این مقاله، روشی مبتنی بر استفاده از مهاربند واگرای مجهز به تیر پیوند قائم به منظور مقاوم سازی بهینه سازه های بتنی ارائه شده است. از مهم ترین اهداف این مطالعه می توان به شبیه سازی مدل های مختلف سازه و مقاوم سازی با مهاربند واگرا فولادی با متغیر بودن طول تیر پیوند، آنالیز استاتیکی غیرخطی و استخراج نمودار ظرفیت برای هر مدل و تعیین روند تولید مفاصل پلاستیک اشاره نمود. مدل های مورد بررسی به شکل دو گروه شامل قاب مقاوم سازی شده با مهاربند واگرا با تیر پیوند قائم (با دو طول تیر پیوند متغیر) در دو حالت الگوی توزیع بار جانبی است. الگوی توزیع بار برای گروه اول، مدل متناسب با جرم و در گروه دوم، متناسب با جرم و سختی است. مقایسه طول تیر پیوند در سازه های مقاوم سازی شده بیانگر این است که در سازه های مجهز به مهاربند واگرای با تیر پیوند کوتاه تر، مقاومت های سطح جاری شدن و نهایی قاب ها تحت نیروی جانبی بیشتر است اما در تیر پیوندهایی که عملکرد آن به شکل برشی است (تیر پیوند ۴۰ سانتی متری) در ناحیه پلاستیک زوال شدید مقاومت به شکل فروجهش در نمودار ظرفیت مشاهده می شود اما در مدل های با تیر پیوند ۷۰ سانتیمتری این افت مقاومت در ناحیه پلاستیک وجود ندارد. هم چنین، در تیر پیوندهای کوتاه عملکرد تیرهای پیوند مطلوب تر است که دلیل آن، بالاتر بودن سختی آن هاست اما سازه های مقاوم سازی شده با تیر پیوند بلندتر از شکل پذیری بهتری برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

سازه بتنی ، مهاربند واگرای فولادی ، تیر پیوند قائم ، مقاوم سازی.