بهینه سازی طرح اختلاط بتن خودتراکم به کمک پوزولان های زئولیت و میکروسیلیس

میکروسیلیس ازجمله پوزولان هایی است که سبب بالا رفتن دوام و مقاومت بتن شده و زئولیت به عنوان یک پوزولان طبیعی مناسب، علاوه بر اقتصادی کردن ساخت بتن، بهبود خواص رئولوژی و مقاومتی آن را به همراه دارد. با جایگزین کردن بخشی از سیمان با زئولیت و میکروسیلیس می توان خواص بتن خودتراکم را بهبود بخشید. هدف از این پژوهش، دستیابی به یک طرح اختلاط بهینه و اقتصادی در بتن خودتراکم با استفاده از ترکیب پوزولان های میکروسیلیس و زئولیت می باشد تا بتوان به بهترین خواص بتن تازه و سخت شده دست یافت. باتوجه به نقش دانه بندی سنگدانه ها در بتن که هم در روانی و هم مقاومت، دوام و حتی اقتصادی شدن طرح نقش تعین کننده ای دارد، دراین پژوهش ابتدا با بهینه سازی دانه بندی سنگدانه های موجود و ساخت بتن، بهترین نسبت های ترکیبی از سنگدانه ها جهت طرح اختلاط بتن خودتراکم مشخص شده و سپس جهت بررسی تغییرات مقاومتی و خواص رئولوژی بتن، از دو پوزولان میکروسیلیس و زئولیت با نسبت های ترکیبی ۵ تا ۲۰ درصد وزنی سیمان استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان مصرف توامان ۱۰% زئولیت و۱۰% میکروسیلیس به بتن خودتراکم سبب افزایش مقاومت فشاری و کششی ۲۸ روزه بتن به ترتیب به میزان ۳۲% و ۲۳% نسبت به نمونه مرجع(بدون میکروسیلیس و زئولیت) می گردد. با افزایش مصرف پوزولان های میکروسیلیس و زئولیت، کارایی بتن خودتراکم کاهش می یابد و برای رسیدن به محدوده مجازکارایی بتن خودتراکم لازم است مقدار فوق روان کننده افزایش یابد. میزان مصرف فوق روان کننده در این تحقیق حداکثر تا ۷۵ درصد نسبت به نمونه مرجع افزایش یافته که نسبت به تحقیقات قبلی کاهش قابل ملاحظه ای را نشان می دهد که حاصل بهینه سازی طرح اختلاط می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن خود تراکم ، مقاومت فشاری و کششی ، میکروسیلیس ، زئولیت ، بهینه سازی