بررسی میزان ترشح کمرین پلاسما و تاثیر آن بر شاخص مقاومت به انسولین، پس از ۸ هفته تمرین مقاومتی در موش های نر

زمینه و هدف: کمرین، آدیپوکین تازه کشف شده ای است که به ایجاد مقاومت انسولینی در عضلات اسکلتی می انجامد. در تحقیق حاضر، میزان ترشح کمرین پلاسما و تاثیر آن بر شاخص مقاومت به انسولین، پس از ۸ هفته تمرین مقاومتی در موش های نر بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه، ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن ۲۳±۱۶۱ گرم و سن ۵-۴ هفته) به طور تصادفی به ۳ گروه ۸ تایی (کنترل سالم، کنترل مقاوم به انسولین، تمرین مقاوم به انسولین) تقسیم شدند. یک برنامه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم (۳ روز در هفته، برای ۸ هفته) انجام گرفت. بعد از ۸ هفته تمرین مقاومتی موش ها بیهوش و عمل نمونه گیری انجام شد. سطوح کمرین، انسولین، گلوکز خون ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. یافته ها: سطوح کمرین در گروه تمرین مقاومتی، به طور معنی داری کاهش یافت (۰۱/۰>p). همچنین کاهش معنی داری در سطوح پلاسمایی گلوکز (۰۰۱/۰>p)، انسولین (۰۰۱/۰>p) مشاهده گردید. تمرین مقاومتی، شاخص مقاومت به انسولین را کاهش داد (۰۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه به نظر می رسد، تمرین مقاومتی می تواند به عنوان یک عامل مهم در کاهش غلظت کمرین و بهبود حساسیت انسولینی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Chemerin ، Insulin resistance ، Resistance training ، Rats ، کمرین ، مقاومت به انسولین ، تمرین مقاومتی ، موش ها