روش های آشنایی زدایی در شعر صائب تبریزی

یکی از نظریه­های نقد ادبی معاصر، آشنایی­زدایی defamiliarization می­باشد و این روش به هرگونه تلاش هنری که رنگ رخوت و عادت را از هر دو سوی تعامل ادبی (مخاطب و گوینده) می­زداید و ادارک حسی و بازی با ذهن و هنر را بارور می­کند، اطلاق می­شود. صائب به عنوان نماینده سبکی که به تازه­گویی و طرز نو و ابتکار شهرت دارد، یکی از نامبرداران تاریخ ادبیات فارسی در جهت آشنایی­زدایی است. روش­های صائب برای ایجاد طرز نو و آشنایی­زدایی از کلام و معنا، با شیوه­های نوین علمی که در این نظریه مطرح می­باشد، منطبق است. مقاله حاضر به بررسی روش­های مهم و پرکاربرد صائب در جهت آشنایی­زدایی از کلام و کلمه و معنا و لزوم بکارگیری این روش­ها می­پردازد.