رابطه بین طرح واره ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده با امید به زندگی در بیماران دیابتی مراجعین کلینیک تخصصی شهرستان خرم آباد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین طرح واره ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده با امید به زندگی در بیماران دیابتی مراجعین کلینیک تخصصی شهرستان خرم آباد انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش ۴۰۰ نفر ( مرد و زن) از بیماران دیابتی است و تعداد ۲۴۰ نفر به عنوان نمونه و به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه فرم کوتاه طرح واره ناسازگار اولیه یانگ((۱۹۹۸، پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن((۱۹۸۳ و امید به زندگی اشنایدر((۱۹۹۱ بود که بیماران دیابتی این پرسشنامه ها را تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی و رگرسیون چندگانه(مدل همزمان) استفاده شد. با توجه به معنادار شدن رابطه محاسبه شده با ۰/۹۹ احتمال نتیجه گرفته می شود که فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه بین طرح واره ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده با امید به زندگی در بیماران دیابتی رابطه وجود دارد، تایید شد و از بین مولفه های طرحواره ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده مولفه گوش به زنگی بیش از حد، بهترین پیش بینی کننده برای امید به زندگی است.

کلیدواژه ها:

طرح واره ناسازگار اولیه ، استرس ادراک شده ، امید به زندگی.