مهدی دره زرشکی - دانشکده ی مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران
امیر رضا قیامی آزاد - دانشکده مهندسی عمران ، دانشکده فنی ، دانشگاه تهران
مهدی قاسمیه - دانشکده ی مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران

با توجه به تجربیات گذشته ی مهندسان، معمولا اتصال های جوشی در هنگام زلزله، عملکرد مناسبی از خود نشان نمی دهند. با وجود این، در همه ی اتصال های گیردار از پیش تایید صلاحیت شده ی موجود در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان به نحوی از جوش استفاده شده است. به همین دلیل در نوشتار حاضر، به بررسی یک نوع اتصال گیردار کاملا پیچی با استفاده از مقاطع سپری شکل و نبشی جان پرداخته شده است. ابتدا به کمک مدل سازی اجزاء محدود و روش اجزاء تشکیل دهنده،شیوه یی برای محاسبه ی سختی و مقاومت اتصال ارائه شده و پس از طراحی تعداد زیادی اتصال و محاسبه ی سختی آنها، با استفاده از الگوریتم یادگیری رگرسیون خطی چندگانه، یک مدل ساده برای محاسبه ی سختی اتصال ارائه شده است، که نتایج نشان دهنده ی خطای ناچیز مدل مذکور در محاسبه ی سختی اتصال است. همچنین اتصال مورد نظر از نظر صلبیت نیز بررسی شده است، که نتایج نشان دهنده ی عملکرد صلب آن است.

روش اجزاء تشکیل دهنده, اجزاء محدود, یادگیری ماشین, مقاطع سپری شکل, اتصال کاملا پیچی, سختی اولیه