امیر جمشیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل، واحد آیت الله آملی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، آمل ، ایران

ایالات متحده آمریکا همواره به منطقه ی خاورمیانه نگاه خاصی داشته است. یکی از مهمترین عواملی که باعث این توجه خاص و ویژه ی آمریکا شده است، حضور اسرائیل در این منطقه به عنوان دوست و متحد آمریکاست. این اتحاد بین آمریکا و اسرائیل به گونه ای بوده که صرفنظر از کیستی رهبر سیاست خارجی در آمریکا، اسرائیل همواره به عنوان اولویتی خاص در صدر سیاست خارجی این کشور وجود داشته است. اما این روابط در دوره ی دونالد ترامپ دچار تحولی اساسی شد، به نحوی که میتوان روابط آمریکا با اسرائیل در دوره ی او را اوج روابط آنها آن هم در سطح اتحاد استراتژیک تعریف کرد. برهمین اساس هدف این پژوهش پاسخ به این سوال است که؛ سیاستهای منطقه ای آمریکا در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ چه تاثیری بر روابط اسرائیل و فلسطین داشته است؟. یافته های محقق در قالب پارادایم ثبات هژمونیک و براساس روش توصیفی-تحلیلی نشان میدهد که رفتار ترامپ نسبت به اسرائیل که زمینه سیاستهای خاصی از سوی این دولت به وجود آورده است در جهت همان حفظ امنیت این کشور با هدف بیشینه سازی قدرت و هژمونی خود به وسیله این دولت در منطقه به عنوان متحد قابل اعتماد آن بوده است و لذا در جهت این هدف، ترامپ با انجام اقداماتی مانند حمایت از شهرک سازی اسرائیل، انتقال پایتخت اسرائیل به بیت المقدس و مهمتر از همه پیگیری معامله قرن به گونه ای از اسرائیل حمایت کرد که این رژیم در انجام اقدامات خود به آزادی عمل بی سابقه ای دست یافت.

دونالد ترامپ، اسرائیل، فلسطین، ثبات هژمونیک، معامله قرن.