اهونور، نخستین آفریده
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 7، شماره: 12
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 585
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-7-12_011
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
چکیده مقاله:
نیایش "یثااهووئیریو / اهونور" (yaJ ā ahū vairiiō / ahunawar) مقدس ترین و شاید باستانی ترین نیایش زردشتیان است که احتمالا پیش از بازنویسی اوستا در دوران ساسانی، درآمدی بر گاهان بوده است. این قطعه منظوم ویژگی های کنایی گاهان و سنگینی معانی آن را دارد و در وزن همانند "اهونودگاه" سروده شده است، ولی در اوستای کنونی، بند سیزدهم از یسن بیست و هفتم است. دعای اهونور از جهت درون مایه در بردارنده معانی ژرف و از جهت لفظی دارای معانی کنایی و استعاری دقیقی است که دریافت درست آن را دشوار می سازد. در گفتار پیش رو کوشیده شده این نیاش با در نظر داشتن پژوهش های پیشین، و براساس مفاهیم اوستای گاهانی و جدید، و نیز با تکیه بر متون پهلوی، بویژه فرگرد نخست "بغ نسک"، که در برگیرنده بخش اعتقادی دینکرد نهم بوده و تاکنون کمتر مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته است، بررسی شود. بغ نسک یکی از نسک های اوستای دوره ساسانی است که هر چند متن اوستایی آن باقی نمانده است، خلاصه ای از مطالب آن براساس دریافت مولف دینکرد، در دینکرد نهم آمده است. "بغان یشت" نیز که در بردارنده سه یسن ۱۹، ۲۰ و ۲۱ اوستاست، قدیمی ترین تفسیری است که به زبان اوستایی از سه دعای مهم زردشتی برجای مانده است.
کلیدواژه ها:
اهونور یثا اهووئیریو بغان یشت بغ نسک دینکرد نهم
نویسندگان
فاطمه سیدی
دانش آموخته دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی، دانش گاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :