بررسی مقایسه ای میزان ابتلاء به افسردگی، استرس و اضطراب در دو گروه زنان فرزنددار و بدون فرزند: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت
عنوان مقاله: بررسی مقایسه ای میزان ابتلاء به افسردگی، استرس و اضطراب در دو گروه زنان فرزنددار و بدون فرزند: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-25-7_007
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-25-7_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه بیات - دانشجوی دکتری تخصصی بهداشت باروری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
گیتی ازگلی - دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
زهره محمودی - دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران.
ملیحه نصیری - استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
فاطمه بیات - دانشجوی دکتری تخصصی بهداشت باروری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
گیتی ازگلی - دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
زهره محمودی - دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران.
ملیحه نصیری - استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مقدمه: تعویق فرزندآوری، پدیده اجتماعی در خانواده های ایرانی بوده و در تاثیر آن بر سلامت روان، اختلاف نظرهایی وجود دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش فرزندآوری در میزان ابتلاء به افسردگی، استرس و اضطراب زنان ایرانی در سنین باروری انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۰ بر روی ۵۸۱ زن متاهل غیرباردار واجد شرایط از ۳۱ استان کشور انجام شد. نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس به صورت الکترونیک و در فضای مجازی انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک-تاریخچه پزشکی، کیفیت خواب (برگرفته از LSQ)، رضایت زناشویی (EMS)، حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS)، وضعیت اقتصادی اجتماعی (قدرت نما) و استرس- اضطراب- افسردگی (DASS-۲۱) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های تی مستقل، کای دو و رگرسیون لوجستیک دووجهی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: تحصیلات زن و همسر (۰۰۱/۰>p)، شاغل بودن زن (۰۰۴/۰=p) و سطح اقتصادی- اجتماعی بالاتر (۰۴/۰=p) در زنان بدون فرزند به طور معناداری بیشتر بود. رضایت زناشویی (۶۱/۰=p)، حمایت اجتماعی (۱۳/۰=p)، کیفیت خواب (۵۸/۰=p)، سابقه بیماری مزمن (۶۴/۰=p)، محل زندگی (۰۵۸/۰=p) در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. پس از تعدیل داده ها، مشاهده شد که میزان ابتلاء به افسردگی در زنان بدون فرزند ۲ برابر زنان فرزنددار است (۸۲/۳-۱۱/۱ :CI ۹۵%، ۰۶/۲=AOR). ابتلاء به استرس (۳۸/۰=p) و اضطراب (۹/۰=p) در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: داشتن فرزند، نه تنها استرس و اضطراب زنان را افزایش نمی دهد، بلکه نقش محافظت کننده در مقابل افسردگی دارد، لذا به نظر می رسد تشویق به فرزندآوری می تواند سبب ارتقاء سلامت روان زنان جامعه ایران شود.
کلمات کلیدی: ایران, سلامت روان, فرزندآوری, مادری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1541562/