شناسایی ابعاد و موانع خودتوسعه ای شایستگی های اعضای هیات علمی برای هدایت پایان نامه ها و رساله های دانشجویی: یک مطالعه اسنادی

مقدمه: امروزه توانمندسازی یکی از ابزارهای مدیران در نوآفرینی و تمرکززدایی در سازمان ها می باشد. توانمندسازی باور فردی است که به وسیله آن مهارت ها و دانش های افراد بهبود می یابد و بر طبق آن عمل می کنند. روش کار: پژوهش حاضر با هدف شناسایی ابعاد و موانع توانمندسازی اعضای هیات علمی با رویکرد افزایش مهارت های خود توسعه ای پژوهشی برای ارتقای کیفیت پایان نامه ها و رساله های دانشجویان تحصیلات تکمیلی صورت گرفته است. این پژوهش، به لحاظ هدف کاربردی  است و به روش مطالعه اسنادی و با استفاده از گام های هفت گانه سندلوسکی و باروس (۲۰۰۶) انجام شده است. انتخاب نمونه با استفاده از ملاک های پذیرش و عدم پذیرش برنامه ی مهارت های ارزیابی حیاتی (CASP) صورت گرفت. برای دستیابی به هدف مطالعه، مرور منظم و گسترده پیشینه پژوهشی انجام شد. بدین منظور پایگاه های اطلاعاتی گوگل اسکالر، اریک، ساینس دایرکت، مگ ایران، سیویلیکا، جهاد دانشگاهی، ایرانداک، علم نت و پایگاه اطلاعاتی نور جستجو شد. نتایج:  با بررسی مطالعات علمی که در این عرصه در بین سال های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ صورت گرفت،  ۳۲۵ سند شناسایی شد که از این تعداد در نهایت ۳۷ سند به صورت هدف مند و به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و مورد واکاوی قرار گرفت. اسناد مربوط به مطالعات علمی، به شیوه مطالعه اسنادی، در قالب مفاهیم و مضامین به صورت قیاسی، در بافت پژوهشی توصیف شدند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد ابعاد توانمندسازی شامل خوداثربخشی، خودسامانی، موثربودن، معنی دار بودن و اعتماد می باشد. همچنین موانع توانمندسازی شامل موانع ساختاری، موانع محیطی، موانع رفتاری و موانع مدیریتی می شود.

کلیدواژه ها:

خودتوسعه ای ، شایستگی ها ، اعضای هیات علمی ، پایان نامه ها و رساله ها ، مطالعه اسنادی