امیر خلعتبری - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
هاشم داداش پور - دانشیار گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

ساحل از ویژگی­های منحصر به فرد زیادی برخوردار است. مهم­ترین و بارزترین این ویژگی­ها، تعاملات پویای زمین و دریا است. این امر باعث تجمع بیش از حد در قسمت­هایی از نواحی ساحلی و تخریب این مناطق ارزشمند، بی­نظمی در ساخت و سازها و همچنین نبود مدیریت و ضوابط و مقررات روشن در نحوه استفاده از زمین، موجب استفاده نادرست و بیش از ظرفیت ساحل به ویژه در سواحل غرب مازندران شده است. از این رو انتخاب رویکردی نظام مند برای برنامه­ریزی ساحل نیاز است که بتوان با تعیین نوع استفاده مناسب ساحلی گام مهمی در پایدار سازی منابع ساحلی برداشته شود. در این پژوهش از فرایند شبکه تحلیلی (ANP) و منطق فازی، برای تعیین نقشه مناسب محیطی استفاده شد که با تعیین مولفه­های اصلی نوع استفاده از زمین، به منطقه بندی  و تعیین کاربری دهستان­های ­ساحلی پرداخته و در آخر با طرح ضوابط و مقرارت راهبردی و مجموعه رهنمون و توصیه­هایی برای نواحی ساحلی تنکابن سعی در ایجاد کاربری پایدار ساحلی شد. این تحقیق نشان می­دهد که بین الگوی کنونی کاربری اراضی و تخریب منابع به دلیل نبود ضوابط و مقررات روشن، رابطه مستقیم و متقابل وجود دارد که با برنامه­ریزی کاربری اراضی ساحلی با رویکرد توسعه پایدار، ماهیت و کیفیت توسعه نوار ساحلی غرب مازندران به ویژه شهرستان تنکابن در مسیری پایدار، مردم محور و مبتنی بر آسایش، رفاه و پایداری محیطی قرار خواهد گرفت.

کاربری اراضی, توسعه پایدار, برنامه ریزی ساحلی, سواحل غرب مازندران