سید هدایت سجادی - Assistant Professor of philosophy of science and technology, Department of Physics Education, Farhangian University, Tehran, Iran.

هدف : هدف این پژوهش بررسی و معرفی پیشنهاد(فرضیه) آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش، به مثابه راه حلی برای تلفیق تعلیم و تربیت دینی با آموزش علوم طبیعی در برنامه درسی ملی است، و به این پرسش کلی می­پردازد که آیا این راه حل-«آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش»- شایستگی لازم برای تحقق اهداف برنامه درسی ملی، و نیز قابلیت رفع ابهامات و تعارضات درونی برنامه درسی ملی را دارد؟ روش: در این پژوهش از روش تحلیل مفهومی و نیز از روش تحلیل استنتاجی بهره گرفته شده است. در بررسی برنامه درسی ملی و نیز معرفی پیشنهاد «آموزش خداباورانه علم درساحت نگرش» از روش تحلیل مفهومی، و در بخش الهام­بخشی و کاربردهای این فرضیه در رفع ابهامات و تعارضات برنامه درسی ملی از روش استنتاجی استفاده شده است. یافته ­ها: این پژوهش نشان می­دهد، که در بررسی برنامه درسی ملی و به طور خاص بیانیه حوزه تربیت و یادگیری علوم تجربی، ابهامات و تعارضاتی میان بخش­های اساسی برنامه درسی ملی، اهداف، ضرورت و کارکرد حوزه، قلمرو حوزه، و جهت­گیری­های کلی در سازماندهی محتوا و آموزش حوزه وجود دارد.از طرف دیگر، پیشنهاد آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش، به مثابه برساخته ای سازگار و منسجم، و همخوان با نظریه­های علم دینی، می­تواند راه حلی کارآمد برای رفع تعارضات موجود در حوزه تربیت و یادگیری علوم تجربی تلقی شود و ناسازگاری­ها و تعارضات اهداف گنجانده شده در برنامه درسی را با سایر بخش­های برنامه، از جمله جهت­گیری­های کلی در سازماندهی محتوا و آموزش حوزه، حل نماید. نتیجه­ گیری: در نهایت نشان داده می­شود  که «آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش»، در راستای تعلیم و تربیت دینی و حل معضل تطبیق­پذیری دین در برنامه درسی، به طور کلی تعارض ساحت نظر و عمل را در تطبیق­­ پذیری اهداف اسناد بالادستی در برنامه درسی آموزش علوم، تا حدی حل می­کند، و تعلیم و تربیت دینی در آموزش علوم تجربی را به سطح عملی­تر و اجرایی تری می­کشاند.

the national curriculum, science education, religious education, theism, attitude, برنامه درسی ملی, آموزش علوم, تعلیم و تربیت دینی, خداباوری, نگرش