بهینه سازی پارامترهای موثر بر خواص سطحی نفت خام در حین فرایند ازدیاد برداشت نفت به روش میکروبی

استفاده از راهبردهای نوین در صنعت نفت می تواند باعث برداشت بهتر و موثرتری در مخازن نفت شود. یکی از روشهای کاربردی استفاده از میکروارگانیسمها و محصولات متابولیکی آن مانند بیوسورفکتانت است که با تغییر خواص سطحی سطح و سیال، مکانیسمهای موثر در برداشت نفت را بهبود دهند. یکی پارامترهای بسیار مهم در صنعت نفت کشش سطحی میباشد که یک خاصیت فیزیکی مهم بین دو سیال غیر امتزاج پذیر و سطح مشترک آنها در محیط متخلخل است. در این پژوهش کشش سطحی محلولهای حاوی یوسورفکتانت حاصل از گونه Pseudomonasaeruginosa بررسی شدند. نتایج نشان میدهد که محیط کشت MSSO و سوپرناتانت بعد از زمان ۲۴ ساعت از کشت باکتری کشش سطحی را به ترتیب از مقدار اولیه ۳۴ mN/m به ۲۹ mN/m و ۳۳ mN/m به ۲۹ mN/m کاهش دادند و از ۴۸ ساعت تا ۹۶ ساعت از کشت باکتری، کشش سطحی برای هر دو محلول ثابت و برابر شدند و برای محیط کشت به ۲۸ mN/m و برای محلول سوپرناتانت در ۲۵ mN/m ثابت شدند. همچنین در ۹۶ ساعت از کشت، رامنولییپد خالص کشش سطحی را به ۲۰ mN/m، سوپرناتانت نیمه خالص کشش سطحی را به ۲۵ mN/m و محیط کشت ناخالص به ۲۷ mN/m رسید. همچنین نتایج نشان داد که غلظت میسل بحرانی برای محلول سوپرناتانت/آب مقطر در %۲۵ حجمی از سوپرناتانت، برای محلول سوپرناتانت/آب دریا در %۲/۵ حجمی از سوپرناتانت و برای رامنولیپید/آب دریا در %۰/۲۵ حجمی از رامنولیپید به دست آمد.

کلیدواژه ها:

باکتری ، بیوسورفکتانت ، کشش سطحی ، غلظت میسل بحرانی ، برداشت نفت ، MEOR