تجربیات جدید هنرمندان ایرانی در حوالی سال های۱۳۴۰ تا ۱۳۵۷(اولین گرایش های مفهومی و زبان جدید)

هنر در دروان های مختلف، بر هنر کشور های با جغرافیایی متفاوت تاثیراتی گذاشته است. هنر ایران نیز هیچ گاه از این تغییر و تحولات هنری به دور نبوده است، یا همگام با غرب و گاه با کمی فاصله زمانی دست به تجربیاتی در زمینه هنر و گرایش های مغرب زمین زده است. هنر مدرن بنا به ماهیت خود که بیشتر بر سنجش و محک شیوههای بیانی خود استوار است از سوی در اندیشه ایجاد یک هویت ملی برای کسب اصالت بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیرات هنر مدرن بر هنرمندان و آثار آنها است. پژوهش حاضر در صدد پاسخ به این امراست که گرایش های مفهومی و زبان هنر جدید در غرب از منظر ساختار و معنا چه تاثیری بر آثار هنرمندان ایرانی گذاشته است؟ هنرمندان در این دوران هدفشان هم سوی با غرب بوده است یا این که به دنبال ایجاد فضایی مدرن و هماهنگ با فضا، فرهنگ، نماد، نشانه و مفاهیم ایرانی بوده اند؟ پیش از هر اقدامی باید تعریفی مشخص از مفهوم مدرن برای این بخش از جهان یافت تا دستکم بتوان سیر تاریخی این جریان را مشخص کرد. مقاله حاضر علاوه بر بررسی هنر مدرن و گرایش های مهم و تعریفی اجمالی از آن ها، در ادامه به بررسی تجربیات هنر جدید در ایران پرداخته است. پژوهش حاضر به این نتیجه رسیده است که هنرمندان ایرانی در دهه ۴۰ و ۵۰ به جریانات مدرن توجه کرده و در زمینه هنرهای مدرن تجربیاتی داشته اند که سبب تغییراتی دیدگاه هنرمندان و همچنین در فرم و ساختاری آثار هنری در آن دوران شده است.