مهسا محمدی مقدم - گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی
مصطفی میرجلیلی - گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
جلیل وحدتی خاکی - گروه مهندسی متالورژی و مواد ،دانشکده مهندسی ،دانشگاه فردوسی مشهد
سحر ملازاده - گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی

در طول سالیان متمادی، اکسیدهای منگنز (MnO۲,Mn۲O۳,Mn۳O۴,MnO) به طور قابل توجهی، علاقه ی محققان زیادی را به خاطر خواص فیزیکی-شیمیایی و کاربردهای بالقوه ای که دارند، جذب کرده اند. در میان اکسیدهای منگنز، دی اکسید منگنز در چندین حالت بلوری مختلف (α, β, γ, δ, λ) وجود دارد که ساختار بلوری به مقدار زیادی، خواص کاربردی MnO۲ شامل خواص مغناطیسی، شناسایی های الکتروشیمیایی، جذب مولکولی و خواص را تعیین می کند. تاکنون، روش های متفاوتی جهت سنتز این مواد استفاده شده است. در تحقیق حاضر، روش تک مرحله ای سنتز احتراقی در محلول به منظور سنتز اکسید های مختلف منگنز و به ویژه MnO۲ پیشنهادشده است. هدف از تحقیق، بررسی تاثیر نوع سوخت، مقدار φ، دمای آدیاباتیک و مقدار افزودنی ها بر پایداری ساختار اکسیدهای منگنز، است. سپس آنالیز پراش پرتوایکس (XRD) و آنالیز ریزساختاری FE-SEM از ذرات سنتز شده، گرفته شدند. تحقیقات انجام شده بیانگر این است که شرایط بهینه برای سنتز استفاده از سوخت اوره و ۱˂ φ است. همچنین به منظور بررسی تاثیر عملیات حرارتی بر بلورینگی ذرات سنتز شده در شرایط مختلف، عملیات حرارتی انجام شد که منجر به افزایش بلورینگی نمونه ها می شود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سنتز اکسید های مختلف منگنز به ویژه MnO۲ بصورت خالص، با چالش هایی روبرو است، که خوشبختانه در تحقیق حاضر به صورت تک مرحله ای و با کمک سنتز احتراقی در محلول، با موفقیت انجام شد.

اکسید های منگنز, سنتز احتراقی در محلول, اوره, گلایسین, عملیات حرارتی