تهیه داربست های الکتروریسی نانوکامپوزیتی مهندسی بافت بر پایه پلی کاپرولاکتون و خاک رس هالوئیسیت

در کار تحقیقاتی حاضر، با هدف بررسی تاثیر خاک رس هالوئیست بر ویژگی های فیزیکی ، زیستی و مکانیکی ، نانوکامپوزیت پلیمری بر پایه پلی کاپرولاکتون حاوی درصدهای مختلف (۵، ۱۰ ، ۱۵، ۲۰، ۲۵) از خاک رس هالوئیسیت با استفاده از روش الکتروریسی تهیه شد. در ابتدا پلیمر پلی کاپرولاکتون به روش باز کردن حلقه سنتز شد. در مرحله بعدی هالوئیسیت به مقدار مناسب به محلول پلی کاپرولاکتون در حلال مناسب افزوده شد. محلول هموژن به دست آمده برای تهیه داربست الکتروریسی شده استفاده شد. مطالعه تصویربرداری SEM و زاویه تماس نانوکامپوزیت های به دست آمده با آب نشان داد که با افزایش میزان هالوئیسیت از ۵% ساختار نانوفایبرهای به دست آمده یکنواخت نبوده و بر سایر خواص داربست تاثیرگذار است . بنابراین داربست پلی کاپرولاکتون حاوی ۵% هالوئیسیت (PCL+۵%HNTs) به عنوان داربست مناسب برای سایر مطالعات استفاده شد. داربست (PCL+۵%HNTs) فعالیت زیستی بیشتری نسبت به داربست PCL نشان داد. استحکام مکانیکی بیشتر و مقاومت به حرارت بهتری نشان داد. همچنین این داربست جذب پروتئین بالاتر، سازگاری با خون و زیست سازگاری نشان داد. نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر نشان دادند که استفاده از هالوئیست به عنوان افزودنی در بستر داربست کاپرولاکتون موجب بهبود خواص داربست شده و ساختار مناسبی برای داربست مهندسی بافت فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

داربست مهندسی بافت ، پلی کاپرولاکتون ، هالوئیسیت ، نانوکامپوزیت پلیمری