پیش بینی میزان احساس تعلق به مدرسه براساس کفایت اجتماعی دانش آموزان با میانجی گری سبک های دلبستگی

هدف: هدف این پژوهش پیش بینی میزان احساس تعلق به مدرسه بر اساس کفایت اجتماعی دانش آموزان پسر متوسطه اول شهرستان سرپل ذهاب با میانجی گری سبک های دلبستگی بود. روش: از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، از نوع تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را دانش آموزان پسر متوسطه اول شهرستان سرپل ذهاب در شهر سرپل ذهاب تشکیل دادند و به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۱۴۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده مقیاس کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (۱۹۹۰)، پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی، وات (۲۰۰۴) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و معادلات ساختاری بود. یافته ها: تحلیل نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیره به شیوه گام به گام نیز این تحلیل نشان داد که متغیر کفایت اجتماعی ۰/۴۴ درصد از واریانس متغیر وابسته احساس تعلق به مدرسه را پیش بینی می کند (۰/۰۰۱>P)؛ در گام دوم، سوم و چهارم به ترتیب درصد واریانس متغیرهای وابسته برای پیش بینی احساس تعلق به مدرسه به ترتیب ۰/۴۸، ۰/۴۶ و ۰/۴۲ به دست آمد. نتیجه گیری: می-توان نتیجه گرفت سبک دلبستگی اضطرابی، نزدیک بودن و وابستگی در دانش آموزان می تواند در نقش میانجی موثری بین کفایت اجتماعی و احساس تعلق به مدرسه باشد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، کفایت اجتماعی ، سبک های دلبستگی