نقش پیاده راه بر تعاملات اجتماعی

پس از انقلاب صنعتی و ماشینی شدن شهرها و همچنین تاثیری که بر شیوه زندگی مردم و گسترش شهرها داشته است فاصله بین محل کار و زندگی و برآورده کردن نیازهای روزمره به طور کلی بیشتر شد که در پی آن محور قرار دادن ماشین در شهرها جهت دسترسی سریع تر توجه به پیاده راه ها در طی سالیان دراز روز به روز کمتر شد. تا سال ۱۹۷۰ که در اروپا پیاده راه و عابر پیاده بار دیگر مورد توجه قرارگرفت. حرکت پیاده طبیعی ترین، قدیمی ترین و ضروری ترین شکل جابه جایی انسان در محیط است. پیاده روی، هنوز هم مهمترین امکان برای مشاهده مکان ها و فعالیت هاست و احساس شور و تحرک زندگی و کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط شهری به شمار می آید. در این مقاله سعی شده است به اهمیت پیاده راه ها در افزایش تعاملات اجتماعی و نتایج آن پرداخته شود مطالعات آن بر اساس مطالعات کتاب خانه ای صورت گرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد. افزایش رضایتمندی از این فضاها تابعی از زمان است هرچه زمان بیشتری از نهایی شدن عملیات ساخت می گذرد، متغیرهایی که رضایت از پیاده روی ها را اندازه گیری می کنند بهتر می شوند همچنین وجود فضاهای عمومی مانند پیاده راه ها می تواند امکان ملاقات افراد جامعه را باهم چه با برنامه و چه بدون برنامه قبلی بیشتر کند و این خود موجب همبستگی بیشتر در سطوح مختلف جامعه می شود. و این پدیده ازنظر ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت زیبایی اهمیت اساسی دارد.