بررسی رابطه پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان قائنات و تاثیر آن در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پرخاشگری آن گونه که در افکار عمومی تصور می شود، فقط محدود به خشونت و تعرضات فیزیکی و بدنینیست. اکثر مردم کتک زدن و زخمی کردن و درگیری های فیزیکی را به عنوان مظهر پرخاشگری معنا میکنند، در حالی که دامنه تعریف و وجوه عینی پرخاشگری لایه های گسترده تری از رفتارهای انسانی را دربرمیگیرد،که از جمله لایه های زیرین پرخاشگری ، پرخاشگری کلامی است. اگرچه تعریف واحدی از پرخاشگری در دست نیست، در مورد این موضوع اتفاق نظر وجود دارد که پرخاشگری به افراد آسیب می رساند. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی بهجز مقطع اول دبستان شهرستان قائنات است که فرضیه های عنوان شده عبارتند از اینکه بین پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد و همین طور بین پرخاشگری دانش آموزان ضعیف و دانش آموزان ممتاز تفاوت وجود دارد و همین بین پرخاشگری مقاطع دوم و چهارم و سوم و پنجم تفاوت وجود دارد که جامعه مورد مطالعه عبارتند از دانش آموزان مقطع ابتدایی به جز مقطع اول دبستان است که ۹۰ نفربه عنوان نمونه انتخاب گردیده و جهت سنجش فرضیه ها از روش آماریt متغیر مستقل و ضریب بهمبستگیاستفاده گردیده که نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین پرخاشگری والدین و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان رابطه معنی داری وجود دارد و همین طور بین پرخاشگری دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی تفاوتی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، پیشرفت تحصیلی ، مقطع ابتدائی ، روش های آماری