«صاعقه العذاب الهون» و شمشیر امام زمان (عج) بر اساس تحلیل مفهوم آیات رعد و برق از منظر موسی الکتاب و قرآن کریم

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 469

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMANITY06_130

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1401

چکیده مقاله:

امام موسی کاظم (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «او کصیب من السماء فیه ظلمات ورعد وبرق یجعلون اصابعهم فی آذانهم من الصواعق حذر الموت والله محیط بالکافرین» (بقره: ۱۹) می‌فرماید: همانند آن کسانی ‌که به رعد و برق دچار گشته، انگشت‌های خود را در گوش‌هایشان فرو می‌کنند تا صدای رعد، قلب آنان را از جای نکند، آن منافقان نیز در آن هنگام که می‌شنوند تو با آگاهی از حال آنان، بیعت‌شکنان را لعنت کرده و تهدید می‌نمایی، انگشت‌هایشان را در گوش‌هایشان فرو می‌کنند تا لعنت و تهدید تو را نشنوند؛ مبادا که رنگ رخسارشان دگرگون شود و یاران تو از آن نشانه دریابند که لعنت و تهدید تو، متوجه این افراد است؛ چرا که دگرگونی و آشفتگی در چهره‌ی آن‌ها آشکار شده و این چنین، اتهام علیه آنان شدت می‌یابد حال آنکه از هلاک ‌شدن به دست تو و به فرمان تو، امان نمی‌یابند. خدا بر آن‌ها احاطه دارد و اگر بخواهد، دورویی آن منافقان را برایت آشکار و اسرارشان را برایت فاش می‌کند. امام موسی کاظم (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «یکاد البرق یخطف ابصارهم کلما اضاء لهم مشوا فیه واذا اظلم علیهم قاموا ولو شاء الله لذهب بسمعهم وابصارهم ان الله علی کل شیء قدیر» (بقره: ۲۰) می‌فرماید: این مثل قومی است که گرفتار برق [صاعقه] شده‌اند و چشمانشان را در برخورد با آن نمی‌بندند تا اینکه دیدگانشان از درخشش آن پاره شود. آن‌ها می‌خواهند با نوری که از برق و صاعقه به وجود آمده، مسیر خود را ببینند و راه خلاص خود را پیدا کنند؛ درحالی ‌که به خود برق، نگاه می‌کنند. در نتیجه نزدیک است که برق، چشمانشان را خیره کرده و برباید. در مورد این منافقان نیز چنین است؛ نزدیک است آیات محکمی‌ که در قرآن دال بر نبوت تو و روشن‌کننده‌ی صدق تو و حقانیت برادرت علی (ع) به عنوان امام آمده است، چشمان آن منافقین را خیره ‌کند. امام موسی کاظم (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «ومن آیاته یریکم البرق خوفا وطمعا وینزل من السماء ماء فیحیی به الارض بعد موتها ان فی ذلک لآیات لقوم یعقلون» (روم: ۲۴) و شرح عبارت «فیحیی الارض بعد موتها» می‌فرماید: زمین را باران زنده نمی‌کند، بلکه خداوند عز‌وجل مردمی را می‌فرستد که عدل را زنده می‌کنند و زمین با احیاء عدل و با اقامه‌ی حد زنده می‌شود که این حیات و زنده شدن، سودمندتر از چهل روز باران است. امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها قد بینا لکم الآیات لعلکم تعقلون» (حدید: ۱۷) می‌فرماید: منظور از زنده شدن زمین، مردن کفر اهل آن و از بین رفتن کفار است؛ اینگونه است که خداوند تعالی زمین را به وسیله‌ی قائم (عج) زنده می‌کند و عدل را بر روی آن حاکم می‌گرداند. مفهوم شناسی عبارات «رعد» و «برق» و «صاعقه» همچنین در آیات شریفه‌ی «هو الذی یریکم البرق خوفا وطمعا وینشئ السحاب الثقال» (رعد: ۱۲) و «ویسبح الرعد بحمده والملائکه من خیفته ویرسل الصواعق فیصیب بها من یشاء وهم یجادلون فی الله وهو شدید المحال» (رعد: ۱۳) و «الم تر ان الله یزجی سحابا ثم یولف بینه ثم یجعله رکاما فتری الودق یخرج من خلاله وینزل من السماء من جبال فیها من برد فیصیب به من یشاء ویصرفه عن من یشاء یکاد سنا برقه یذهب بالابصار» (نور: ۴۳) و «فان اعرضوا فقل انذرتکم صاعقه مثل صاعقه عاد وثمود» (فصلت: ۱۳) و «وفی ثمود اذ قیل لهم تمتعوا حتی حین فعتوا عن امر ربهم فاخذتهم الصاعقه وهم ینظرون» (ذاریات: ۴۴-۴۳) مورد ملاحظه قرار گرفته است. امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «ویسالونک عن ذی القرنین قل ساتلو علیکم منه ذکرا» (کهف: ۸۳) می‌فرماید: خداوند به ذوالقرنین (ع) اختیار انتخاب بین دو ابر را داد که او ابر رام را انتخاب نمود و ابری که سخت بود برای قائم آل محمد (عج) باقی ماند که مولد رعد و برق باشد و مرکب ایشان در سیر آسمان‌ها و زمین است. امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «واما ثمود فهدیناهم فاستحبوا العمی علی الهدی فاخذتهم صاعقه العذاب الهون بما کانوا یکسبون» (فصلت: ۱۷) می‌فرماید: منظور از صاعقه‌ی عذاب، شمشیر امام زمان (عج) است.

نویسندگان

سجاد فرهادی کیا

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران - مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب