نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه خودپنداره و تصویر بدنی با اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه صنعتی اصفهان

اختلال اضطراب اجتماعی به ترس آشکار و پیوسته از موقعیت های اجتماعی یا عملکردیاشاره دارد. خودپنداره و تصویر بدنی در تبیین اضطراب اجتماعی نقش قابل ملاحظه ایمی تواند داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای شفقت به خوددر رابطه خودپنداره و تصویر بدنی با اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه صنعتیاصفهان بود. مطالعهی حاضر از نوع طرح های همبستگی است و از روش معادلات ساختاریمبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. از جامعه دانشجویان دختردانشگاه صنعتی اصفهان با روش نمونه گیری داوطلبانه نمونه ای با حجم ۳۰۰ نفر انتخابشدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس شفقت خود نف، مقیاس خودپنداره بک وهمکاران (۱۹۹۰)، پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (۲۰۰۵) و پرسشنامهاضطراب اجتماعی کونور و همکاران (۲۰۰۰) استفاده شد. داده های جمع آوری شده بااستفاده از نرم افزارهای spss نسخه ۲۵ و AMOS نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافته ها نشانداد، شفقت به خود به میزان ۳ / ۲۲ درصد از مسیر بین خودپنداره و اضطراب اجتماعی میکاهد. همچنین نتایج بیانگر آن بود که شفقت به خود در رابطه خودپنداره و اضطراباجتماعی نقش واسطه ای جزئی دارد (۰۵ / ۰ > P). شفقت به خود در رابطه تصویر بدنی واضطراب اجتماعی دانشجویان دختر نقش واسطه ای جزئی دارد (۰۵ / ۰ > P). خودپنداره برروی اضطراب اجتماعی دانشجویان تاثیر منفی دارد (۰۵ / ۰ > P). تصویر بدنی بر روی اضطراباجتماعی دانشجویان دختر اثر مستقیم دارد (۰۵ / ۰ > P). یافته های پژوهش، نشانگر اهمیتخودپنداره و تصویر بدنی در تبیین اضطراب اجتماعی بود و شفقت به خود، بین خودپندارهو تصویر بدنی با اضطراب اجتماعی نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

شفقت به خود ، خودپنداره ، تصویر بدنی ، اضطراب اجتماعی ، دانشجویان دختر